342حضرت‌كاظم در بغداد و زيارت امام‌رضا(ع) در طوس هم غسل و تميزى و پوشيدن لباس نو را بيان مى‌كند و نيز در زيارت قبر عسكريين در سامرا هم همين توصيه را دارد: «...فاغْتَسِل وَتَنَظَّفْ وَأَلْبَس ثَوْبَيكَ الطاهِرَيْنِ». ¹

از آنجا كه حالت روحى و جسمى و ظاهر و باطن در يكدگير تأثير متقابل دارند، نوع لباس و وضع ظاهر زائر در پديد آمدن حال مناسب روحى و ايجاد نشاط معنوى مؤثر است. لباس تميز و نو هم همين اثر روحى را دارد. به علاوه، حرمت گذارى به شخصيتى كه به ديدارش مى‌رويم، بخشى هم در آراستگى ظاهر و مرتب و معطر بودن لباس و سر و وضع جلوه مى‌كند.

3. وقار و طمأنينه

آرامش و وقار ظاهرى، نشانۀ طمأنينۀ درونى است. رفتار شتابزده هم گوياى باطن آشفته و نابسامان است. در توصيه‌هاى مربوط به زيارت آمده است كه: با وقار و آرامش راه برويد، قدم‌ها را كوچك برداريد، حالت طمأنينه داشته باشيد، با حالتِ ذكر و تسبيح و تكبير، وارد حرم و مزار شويد. اين‌ها جهات شكلى و آداب ظاهرى است كه در باطن و درون زائر هم اثر مى‌گذارد.

پياده رفتن بعضى از ائمه به سفر حج را شنيده‌ايد (مثل امام‌مجتبى و امام‌كاظم). پياده‌روى هم اثرگذار بر روح و روان است. صفوان جمّال نقل مى‌كند كه با حضرت‌صادق(ع) همسفر بود، به كوفه كه رسيدند، امام دستور داد تا مركب را بخواباند و فرمود: اينجا قبر جدم اميرمؤمنان7 است. سپس حضرت غسل كرد، لباس ديگرى پوشيد، به طرف تپه‌اى كه قبر على(ع) آنجا بود راه افتاد و به صفوان فرمود: تو هم مثل من كن، گام‌هايت را كوچك بردار، نگاهت را به طرف پايين بگير، متواضعانه راه برو... سپس خودش با صفوان به طرف قبر حركت كردند، درحالى كه سكينه و وقار بر آن دو حاكم بود و تسبيح و تقديس و تهليل مى‌گفتند تا به قبر شريف رسيدند. ²