340غسل زيارت، يك معناى نمادين هم دارد، يعنى شستشوى جسم و تميزى بدن، نمادى از طهارت روح است «شستشويى كن و آنگه به خرابات خرام». كسى كه براى تشرف به حرم آلايش جسمى را مى‌زدايد، آلايش روح را هم بايد بشويد، هم با جسم پاك، هم با روح پاك، هم با لباس نو، هم با روحيۀ نو، چرا كه توبه و خشوع، لباس روح است. در احاديث توصيه شده وقتى زائر از غسل فارغ شد، جامۀ پاك و تميز بپوشد و دو ركعت نماز بخواند، و با ذكر خدا و «الله اكبر» و «لا اله الا الله» و با قدم‌هاى كوچك به طرف مزار برود، همۀ اين‌ها در تأمين حال معنوى مؤثر است. براى غسل زيارت، دعاهاى ديگرى نيز جز آنچه ذكر شد، وارد شده است.
طهارت روحى شرط ارتباط با پاكدلان و پاك‌جانان و حضور در اماكن مقدس است. رعايت اين ادب در حال حيات امامان هم مورد تأكيد است. چند نفر در مدينه قصد تشرف به حضور امام‌صادق(ع) داشتند. در راه يكى از اصحاب از كوچه‌اى بيرون آمد و به اين جمع پيوست، درحالى كه جُنب بود و اينان نمى‌دانستند. وقتى خدمت امام رسيدند و سلام دادند، حضرت خطاب به آن شخص فرمود: آيا نمى‌دانى كه سزاوار نيست شخص جنب به خانۀ انبيا وارد شود؟ او برگشت و بقيه به خدمت امام شرفياب شدند. 1
امام‌صادق(ع) توصيه فرموده است: هرگاه به قصد زيارت قبر اميرمؤمنان7 رفتى، وضو بگير، غسل كن و با آرامش راه برو. امام‌هادى(ع) نيز به موسى بن عبدالله نخعى كه از آن حضرت، زيارتى كامل و جامع براى هريك از ائمه درخواست كرد و حضرت هم «زيارت جامعه» را به او آموخت، قبل از بيان متن زيارت، فرمود: هرگاه به آستانۀ مرقد آن حضرت رسيدى، بايست و درحالى كه با غسل هستى شهادتين را بگو و اذن دخول بخوان و آداب ديگر. در حديثى هم كه صفوان جمال از حضرت صادق(ع) مى‌پرسد: اميرالمؤمنين را چگونه زيارت كنم؟ مى‌فرمايد: هرگاه ارادۀ زيارت كردى، غسل كن، دو جامۀ تميز و شسته شده‌ات را بپوش، عطر بزن و با بوى خوش به زيارت