330صالحان و پيامبران اقتدا كردى.
اينها حرمت‌گذارى به شايستگى‌ها و صفات و اعمال خوبى است كه در سلام‌هاى زيارت بيان مى‌شود و بر خود زائر هم اثر مى‌گذارد.
در زيارت حسين بن على(ع)، آن همه تأكيد بر اينكه: تو نماز را برپا داشتى، زكات را ادا كردى، امر به معروف و نهى از منكر كردى، در راه خدا جهاد كردى تا به شهادت رسيدى، از خدا و رسول اطاعت كردى و... همۀ اينها هم يادآور تكليف دينى و تعهد ايمانى يك مسلمان است، هم آموزش اطاعت به پيروان و پايبندى به تعهّدات دينى است.
13. شاهد گرفتن بر ايمان و ولايت
نكتۀ ديگر كه در مضمون زيارتنامه‌ها ديده مى‌شود، شاهد گرفتن پيامبر و ائمه بر اين است كه زائر، از نظر اعتقادات و توحيد و نبوت و پذيرش امامت و ولايت و عقيده به رجعت و معاد و... در خطّ ائمه است و با آن دوست و با دشمنانشان دشمن است و آرزوى اينكه بر اين باور و عقيده تا آخر بماند. اين فراتر از بحث تولّى و تبرّى نسبت به آنان است، گواه گرفتن آنان بر اين حقيقت و درخواست اينكه در روز نياز هم شاهد باشند و گواهى دهند.
اين استشهاد و گواه‌گيرى، به پيامبر و اهل‌بيت هم خلاصه نمى‌شود. شاهد گرفتن خدا، فرشتگان، پيامبران و عرشيان، سپس به وديعت سپردن اين باورها تا ذخيرۀ آخرت باشد. در زيارت هفتم امام‌حسين(ع) آمده است:
«وَاُشْهِدُ اللهَ وَمَلائِكَتَهُ وَاَنْبِياءَهُ وَرُسُلَهُ انّى بِكُمْ مُؤْمِنٌ وَبِاِيابِكُمْ، مُوقِنٌ».
خدا و فرشتگان و پيامبرانش را گواه مى‌گيرم كه من به شما ايمان دارم و به بازگشت و رجعت شما يقين دارم.
در زيارت اربعين سيدالشهدا(ع) هم شهادت دادن به اينكه آن حضرت، ولىّ‌خدا، فرزند ولىّ‌خدا و پسر برگزيدۀ خداست كه به كرامت الهى نائل شده و به عهد الهى وفا كرده و در راه خدا به جهاد پرداخته است ديده مى‌شود، هم شاهد گرفتن خداوند نسبت