223سجده نمى‌كرد. ¹ و مى‌فرمود:

«سجده بر گِلِ قبر حسين(ع)، تا زمين هفتم را نورانى مى‌كند». ²

حضرت فاطمۀ زهرا(عليها السلام) آن تسبيحاتِ مخصوص را، با تسبيحى مى‌گفت كه از يك نخ مفتول از پشم درست شده بود و به تعداد تكبيرات، «گِرِه» داشت. وقتى كه «حمزۀ سيدالشهدا» به شهادت رسيد، از خاك قبر او، تسبيح ساخت. از آن پس، مردم هم به تبعيت از او چنان كردند. تا اينكه حسين(ع) به شهادت رسيد. مردم، به‌خاطر فضيلت و مزيّتِ افزون‌تر تربتِ‌امام‌حسين، از تربت قبر آن شهيد، تسبيح ساختند. ³

بالاتر از اين، سفارش ائمه است كه: كام فرزندان خود را هنگام ولادت، با تربت قبر حسين بن على(ع) برداريد. به اين تعبير، روايات متعددى نقل شده است. از جمله سخن امام‌صادق(ع) است كه:

«حَنِّكوا أولادَكم بتربةِ الحسين، فَإِنّها أَمانٌ». ⁴

اين، آشنا ساختن نوزادان از لحظۀ تولد، با «كربلا» و «تربت شهيد» است و اثر تربيتى دارد. ⁵ «شهيد مطهرى»، دربارۀ تربت شهيد و دانه‌هاى تسبيحى كه از تربت سيدالشهدا(ع) باشد، مى‌گويد:

«من، اين را از تربت شهيد بر مى‌دارم و اين نوعى احترام به شهيد و شهادت است، نوعى به رسميت شناختن قداستِ شهادت است... پيشوايان ما گفته‌اند، حالا كه بايد بر خاك سجده كرد، بهتر است كه آن خاك، از خاك تربت شهيدان باشد، اگر بتوانيد از خاك كربلا براى خود تهيه كنيد، كه بوى شهيد مى‌دهد. تو كه خدا را