169آنچه كه در اين دو حديث، و احاديث مكرّر ديگرى كه دربارۀ زيارت آن حضرت است به چشم مى‌خورد، تكيه روى غربت و دورى است. از اين جهت كه زيارت قبر اين شهيد غريب، مايۀ احياى نام اوست، پاداش بيشترى دارد. حتى در روايتى، «على بن مهزيار»، از امام‌جواد(ع) مى‌پرسد:
آيا زيارت امام‌رضا(ع) افضل است يا زيارت امام‌حسين؟ حضرت جواب مى‌دهد: زيارت پدرم برتر است، زيرا اباعبدالله7 را همۀ مردم زيارت مى‌كنند، ليكن پدرم را جز خواصّى از شيعيان زيارت نمى‌كنند. 1 شبيه اين روايت را، حضرت عبدالعظيم هم از امام‌جواد(ع) نقل كرده است. 2
به‌خصوص اگر شرايط خفقان بارى حاكم باشد كه قدرت‌هاى حاكمه، با انگيزه‌هاى شيطانى، درصددِ خاموش ساختن اين نورهاى تابان و منزوى ساختن نام و مزار و شخصيت اين ائمۀ معصوم باشند، شيعۀ وفادار به خطّ ائمه، انگيزۀ قوى ترى در زيارت پيدا مى‌كند و به‌خاطر تبليغ حق و روشنگرى افكار، با حساسيّتى افزون‌تر به زيارت مى‌رود، در نتيجه، پاداشى مضاعف هم مى‌يابد.
دربارۀ امام‌كاظم(ع) نقل شده است كه:
حسين بن بشّار واسطى، از حضرت‌رضا(ع) دربارۀ زيارت قبر پدرش موسى بن جعفر(ع) و ثواب آن مى‌پرسد. حضرت، سفارش به زيارت مى‌كند و ثوابى همپاى زيارتِ‌پيامبر بيان مى‌كند. راوى اظهار مى‌دارد كه:
به امام گفتم: من ترسيدم و برايم وارد شدن به داخل مزار و مرقد، ميسّر نشد!
حضرت فرمود: از همان پشتِ قبر - يا پشت ديوار، يا پُل - سلام كن. 3
اين روايت مى‌رساند كه قبر امام موسى بن جعفر(ع) مورد كنترل بوده و براى زائران آن حضرت، خوف و ناامنى وجود داشته است. ولى در عين حال، هرچند با سلام كردن از دور هم، يك شيعه، بايد پيوند خود را با امام خويش، تحكيم و تجديد كند.