168«هركس، امامِ «مفترض الطاعه»اى را زيارت كند كه خداوند، پيروى از او را واجب ساخته است و در كنار مرقد او، چهار ركعت نماز بخواند، خداوند برايش، پاداشِ زيارت حج و عمره مى‌نويسد». 1
در اينجا به اين دو حديث، اكتفا مى‌كنيم. در بحث‌هاى آينده كه به بررسى و تحليل مفاهيم و تعاليم مطرح شده در زيارتنامه‌ها خواهيم پرداخت، اين موضوع را بيشتر مورد دقت و كاوش قرار خواهيم داد.
پيام ائمه و مكتب زيارت
دريايى از روايات، روبه‌روى ماست، كه همه دستور و توصيه به زيارت قبور ائمۀ معصومين(عليهم‌السلام) مى‌دهد و پيام اكيد ائمه را در اين مورد، به گوش ما مى‌رساند. احاديث فراوان در مورد ترغيب به اين امر سازنده وجود دارد كه از حوصله و وسعتِ اين نوشته، بيرون است و بايد آنها را در مجموعه‌هاى حديثى و كتب مخصوص مطالعه كرد. 2 ليكن به چند حديث به عنوانِ نمونه، اشاره مى‌شود:
حضرت رضا(ع) فرمود:
هركس مرا با توجه به دورى منزلگاه و مزارم زيارت كند، در قيامت، در سه‌جا به نجاتش خواهم شتافت: بر صراط، در ميزان، و هنگام عرضۀ نامۀ اعمال. 3
حضرت‌رضا(ع) فرموده است:
«خداوند، ترتب مرا محلّ رفت و آمد شيعيان و دوستدارانم قرار مى‌دهد، هركس مرا در غربتم زيارت كند، من هم او را در قيامت، زيارت خواهم كرد...». 4