167وتعظيم و اطاعت و پيروى از ائمه است،

و رمز و سمبل اعلام همبستگى و وفادارى است،

در اين كه «زيارت» هم، تأثيرى همچون «هجرت» دارد، رسول‌خدا(ص) در مورد خويش، فرموده است:

«مَنْ زار قَبرى بَعْدَ موتى، كانَ كمنْ هاجَرَ الىّ فى حَياتى». ¹

آنكه مدفن مرا پس از مرگم زيارت كند، همانند كسى است كه در حال حيات من، به سوى من هجرت كرده باشد.

وقتى هجرت به‌سوى رسول، در حال حيات، براى آموختن دين و براى حمايت از حق و يارى اسلام باشد، هجرت به سوى ائمه هم - كه وارثان پيامبر و حافظان دين خدايند - براى همين اهداف و آثار است، و براى همين اعلام وفادارى‌ها و اعلانِ همبستگى‌ها و فراگرفتن دين و حركت در مسير.

زيارت، تجديد ميثاق با امام

حضور در كنار مزار امام و زيارت قبر پيشوايان معصوم، نوعى تجديد عهد و پيمان با امام است و نشانۀ تحكيم ميثاقِ «امت» با «امام» و تقويتِ پيوندِ «ولايت».

پيشواى هشتم، حضرت‌رضا(ع) فرموده است:

براى هر امامى، در گردن و بر عهدۀ هواداران و پيروانش، عهد و پيمانى است و از جملۀ نشانه‌هاى وفاى كامل به اين پيمان، زيارتِ قبور ائمه است:

«اِنّ لِكلّ امامٍ عهداً فى عُنُقِ اوليائه وشيعتِه وَانَّ مِن تمام الوَفاء بالعَهدِ وحسنِ الأداء زيارة قبورهم...». ²

به‌خاطر نقش تربيتى و سازندگى و بعد اجتماعى اين زيارت‌هاست كه پاداش‌هاى عظيمى براى آنها نقل شده است. از جمله، به فرمودۀ امام‌صادق(ع):