152پيوند با ائمه و پيمان با ولايت، و ربط دادن حج به زيارت و ديدار امام، همچنانكه در حال حيات و زمان حضورشان مؤثر و لازم و جهت دهنده بود، پس از شهادتشان هم - در عصر غيبت - اين خط مى‌بايست ادامه داشته باشد. عامل كمال‌يابى و ارزشمند شدن و مقبول شدنِ اعمال حج، همين زيارتِ ائمه است.
حج‌گزار مسلمان، با حضور بر مرقد و تربت پيامبر و آل او در مدينه، اعلام مى‌دارد كه حج من در اين خط است و نهايت راهم به اين آستان ختم مى‌شود و آن مناسك و شعائر و عبادات، در اينجا قبولى مى‌يابد و امضا مى‌شود و به ثبت مى‌رسد.
اين، توصيه و دستور خود اولياى دين است و سفارش رسول‌اكرم9 است.
در فصل زيارت پيامبر يكى از حديث‌هاى مكرّرى را كه پيامبر فرموده است هركس حج كند و مرا زيارت نكند، بر من جفا كرده است، نقل كرديم.
در حديثى ديگر، اميرالمؤمنين(ع) فرموده است:
«اِتمّوا بِرسول الله اذا خَرجْتم الى بيت‌الله الحرامِ، فاِنَّ تركَهُ جَفاءٌ، وَبذلك امِرْتم، وَاتمّوا بالقبور التّى الزَمكُمُ اللهُ حَقّها وَزيارتها واطْلُبوا الشّرفَ (الرّزقَ) عِندَها». 1
«هرگاه براى زيارت و حج خانۀ خدا بيرون شديد، حج را با زيارت رسول‌خدا تمام كنيد، زيرا ترك آن جفاست و به اين عمل فرمان داده شده‌ايد. و حج را با زيارت قبرهايى به اتمام برسانيد كه خداوند حق آنان را بر شما الزام كرده و زيارتشان را لازم نموده است و نزد آن قبرها شرف و روزى خدا را طلب كنيد».
از امام‌صادق(ع) نيز روايت شده است كه:
«اِذا حَجّ احدُكم فَلْيَخْتِمْ بزيارتنا لاِنَّ ذلك مِن تَمام الحجّ». 2
هرگاه يكى از شما حج كرد، با زيارت ما آن را ختم كند، چرا كه اين، از تماميت حج است.
و نيز فرموده است: