30ظرف حركت به سوى كمالات و مدارج عرشى، خانۀ دنياست و بودن در دنيا، لازمه‌اش داشتن جسم و تبعات آن؛ از قبيل غريزۀ خوردن، آشاميدن، انس، اجتماعى بودن و شهوات است.

اگر راه شكم و شهوت و ديگر غرائز، بدون حدّ و مرز باز باشد، انسان به تدريج بردۀ اميال و غرائز و شهوات خود مى‌گردد و در نتيجه به چاهى از فساد و افساد سقوط مى‌كند كه نجاتش بسى مشكل خواهد بود.

راه مقيّد كردن غرائز و اميال و شهوات و خواسته‌هاى بى‌حدّ و مرز، كه تاكنون بسيارى از ملّت‌ها را دچار هلاكت ابدى كرده، فقط و فقط عبادت است، آنهم عبادتى هماهنگ با قرآن و راهنماييهاى امام معصوم.

بينايان راه فرموده‌اند: آگاه باش كه مقصود اصلى از آفرينش انسان شناخت خداوند و رسيدن به عشق و محبت او و برقرارى انس با حضرت حق است.

رسيدن به اين مقام والا موقوف است بر صفاى نفس و تجرد آن از شوائب شيطانى و مادى. هر اندازه كه صفاى نفس بيشتر و وارستگى آن شديدتر باشد، انس و علاقه نسبت به حق افزونتر خواهد بود.

بديهى است كه صفاى نفس و تجرّد آن، منوط است به