29خداوند مقرر فرموده پشتيبان يكديگر و همدست و هم آهنگ و يگانه و خرسند مى‌بيند. نفس او تبديل به روح الهى شده، و گمان و انديشه‌هاى بيجايش به تعقل تغيير مى‌يابد و دانش‌هاى بى‌حقيقت او را، حكمت و برهان جايگزين مى‌شود و سرانجام صفات زشتش نيكو و پسنديده مى‌گردد و شهوات او عفّت و پاكدامنى و خشم او بردبارى و عزم بركارهاى خير، و لذت شخصى او دوستى و محبت و نوميدى او از خير و رحمت خداوندى اميداورى، و ناسپاسى او نعمت حق را سپاسگزارى، و آز و طمعش توكل بر خدا، و توانايى و قدرتش مهربانى، و حماقت او فهم و زيركى، و بى‌پروايى و رسوايى او، طريق نيكى و پرستش خداوندى و خودخواهى او فروتنى و نرمى و بيهوده‌گويى او خاموشى و برترى طلبى و گردنكشى او تسليم بودن، و از هر گزندى پاك شدن و غير اينها از فضائل ديگر، كه نتيجه و اثر حج است.
اين معنا را به عباراتى ديگر بدين صورت مى‌توان ترسيم كرد:
انسان جامع همۀ استعدادهاست؛ قواى روحانى و ملكوتى در وجود آدمى، به پايه‌اى است كه مى‌تواند انسان را به عالى‌ترين مدارج كمال برساند.