28هنگامى كه حاضر در ميقات شد و غسل كرد و به لباس احرام در آمد، در او از جلال آن انديشه‌هاى پاك و ملكاتى كه در نفس او پيدا شده پرگشته و زندگى و همۀ شؤون فريب دهندۀ آن را از خود دور مى‌سازد.
در آنجا خود را به حساب نمى‌آورد، مگر فردى از لشگريان حق، كه آنان را دعوت كرده و او به توفيق حضرت محبوب موفق به اجابت شده است!
هنگاميكه حاجى پوشش و كيفيت خود را تغيير داد و خوارى موقف و بى‌چارگى خود را آشكار نمود، برخود لازم مى‌داند كه دلش پاك، و كردارش پاكيزه، و گفتارش صادقانه و بى‌آلايش باشد و كسى را از خود نرنجاند و براى خوشنودى حق از روى صفا و حقيقت از خود بگذرد و هستى خويش را از هر نوع آلودگى و آميختگى به اغراض دور بدارد و هويت خود را متوجه حضرت ربّ العزّت سازد.
در نتيجه هنگامى كه عملش را به پايان برد، نور معرفت دلش را ربوده و روشن ساخته و گوشه‌هاى قلب او، از همه رخنه‌هاى ريز و باريك شرك وكفر پاك شده و فايدۀ عملش در همه قواى وجودى او و سپاهيان و دسته‌هاى مددكار آنها سرايت نموده، همه را تسليم حق و در راهى كه