20او بايد از خوى تجاوزگرى و عناد با طبيعت و موجودات زندۀ طبيعت دست بردارد. ديگر مجاز به ريشهكن كردن درختى و يا گياهى نيست. حق كشتن حتى يك مورچه راندارد. او انسان شدن رابايد تمرينكند و هنر همزيستى مسالمتآميز را بياموزد و اين هنر چه هنر زيبايى است كه فقط در مكتب انسان ساز اسلام تحقق مىيابد.
يكى از افتخارات جهان متمدن امروز «حفاظت از طبيعت و محيط زيست» است ولى در مكتب انسان ساز اسلام انجام اين دستور جزء لاينفك احرام است كه از آغاز پيدايش اسلام به انجام آن تأكيد شده است.
اخلاق پسنديده بزرگترين معيار ارزشى در اسلام است. حاجى بايد اخلاق كريمه را در مدت احرام رعايت كند و زينت بخش اعمال خود قرار دهد. ادب بر خورد با ديگران، رعايت حقوق آنها، صداقت در رفتار و پرهيز از دروغ از نشانههاى برجسته يك مسلمان مؤمن است و بايد در طول احرام تمرين كند. دروغ گفتن و هر فعل حرام موجب حبط عمل مىشود و در صورت ارتكاب، حاجى بايد گوسفندى را براى جبران خطايى كه مرتكب شده است قربانى كند.
استفاده از زيور آلات كه عامل تشخص و وسيلهاى براى فخر فروشى است، ممنوع است. آرايش و عطر زدن ممنوع است؛ زيرا كه اينها نمايشى است از آنچه نيست.
پس خود يك نوع فريب و دغل است.