59پيامبر را با دوستان و دشمنان خدا ترسيم مى‌كند:
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدّٰاءُ عَلَى الْكُفّٰارِ رُحَمٰاءُ بَيْنَهُمْ 1
«محمد صلى الله عليه و آله پيامبر خداست و كسانى كه با اويند، بر كافران سختگير (و) با همديگر مهربانند.»
پيامبر خدا از هر فرصتى براى برخورد با مشركان و آلهۀ آنان استفاده مى‌كرد و از مداهنه و مماشات با آنان به‌شدّت پرهيز داشت، البته با وجود آيات هشدار دهنده‌اى چون فَلاٰ تَكُونَنَّ ظَهِيراً لِلْكٰافِرِينَ. 2 و وَ لاٰ تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ 3 كه در هر دو آيه وجود دارد، برخورد قاطعانۀ پيامبر با آنان طبيعى بود، به‌طورى‌كه كوچكترين نرمشى از خود نشان نمى‌داد. اساساً يكى از سور قرآن، با نام «كافرون» در پاسخ به درخواست گروهى از سران كفار در مكه مبنى بر اينكه «ما يكسال به دين تو در مى‌آييم و خداى تو را عبادت مى‌كنيم، بشرط آنكه تو نيز يكسال خدايان ما را بپرستى و به دين ما درآيى» نازل شد و پيامبر با قاطعيت