58 آن را محو مى‌كند و نظام حيات انسانى آنها را فاسد كرده و فطرت انسانى را مى‌پوشاند و آن را به فراموشى مى‌سپارد.

درحقيقت تاريخ، كتاب خدا را درخصوص اهميت اين دو گناه تأييد مى‌كند، به‌طورى كه سازش با دشمنان دين و تولّى و تمايل به آنان، امتهاى اسلامى را در معرض هلاكت قرار داده؛ به گونه‌اى كه ديگر مالك مال و جان و آبروى خود نيستند و حق مرگ و زندگى هم ندارند، به آنان نه اجازۀ مردن داده مى‌شود و نه اجازۀ حيات، چنانكه از دين خود جداشده و همۀ فضايل از ميان ايشان رخت بربسته است.» ¹

4- سنّت پيامبر، شدّت با كفّار

غير از آيات گذشته كه دربارۀ «برائت از كفار و مشركان» و «نهى تولّى از كفار» بود، آيات ديگرى سيره و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله را با دشمنان، كفار و مشركان نشان مى‌دهد، كه دليل ديگرى است بر كيفيت برخورد با آنان. از آنجا كه پيامبر گرامى اسلام الگو و اسوۀ مردم است، سيره و سنّت او لازم‌الاتباع است. معروف‌ترين آيه در اين زمينه، برخورد