37

الفَصلُ الرّابع در احوال كسى كه در راه حجّ بميرد

در احاديث وارد شده كه اگر كسى در يكى از دو حرم مكّه يا مدينه بميرد، هول قيامت را نبيند و از او حساب نمى‌كشند ¹، و در حديث ديگر : اگر كسى در سفر حجّ بميرد با اصحاب بدر محشور مى‌شود ²، ايضاً وارد است كه : كسى كه در حرم مدفون شود ايمن مى‌باشد از فزع اكبر ³، خواه از نيكوكاران باشد يا از گناهكاران ⁴. ايضاً :

كسى كه در مدينه بميرد، ايمن خواهد بود از عذاب الهى. قال اللّٰه تعالىٰ : «وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهٰاجِراً إِلَى اللّٰهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللّٰهِ وَ كٰانَ اللّٰهُ غَفُوراً رَحِيماً» ⁵.

گويند كه شخصى از علماى نجف الأشرف با وجود اينكه استطاعت نداشت، سالى ارادۀ حجّ كرد و گفت كه چون در اخبار وارد شده كه [ حضرت] قائم عليه السلام در هر سال موسم حجّ در مكّه تشريف دارند ⁶، مى‌خواهم در جمعيتى كه آن حضرت در ايشان مى‌باشد من هم داخل باشم، چون مردم نجف به ارادۀ او مطّلع شدند، هر كس كه قدرت داشت با او، بجهت دريافت فيض، خدمت او روانه شدند و به اين سبب حجّاج نجف اشرف در آن سال زياده از بسيارى از سنوات سابقه گرديد، و عبور هم چنانچه متعارف است از راه جبل و وادى نَجد ⁷ اتّفاق افتاد، و همگى به بركت وجود آن شيخ فايز به