34بالا باشد اگر در طرف مقابل انديشۀ «الوهيت» و «خدايى» و يا «خدانمايى» در كار نباشد، پرستش به شمار نمىآيد.
قرآن به انسانها فرمان مىدهد كه نسبت به پدر و مادر، بيشترين تواضع و فروتنى را انجام دهند و مىفرمايد:
«وَ اخْفِضْ لَهُمٰا جَنٰاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمٰا كَمٰا رَبَّيٰانِي صَغِيراً» 1
«بالهاى تواضع خويش را از محبت و لطف در برابر آنان فرود آر و بگو پروردگارا!آنهارا همانگونه كه مرا در كوچكى تربيت كردهاند، مشمول رحمت قرار بده».
با توجه به تعريفى كه براى عبادت و پرستش انجام گرفت، روشن مىشود كه تكريم انبياى الهى با حفظ آرامگاه و يا تعمير خانههايى كه در آنها به خاك سپرده شدهاند نه تنها شرك نبوده بلكه عملى است نيكو؛ زيرا افرادى كه به تعمير قبور اين بزرگواران مىپردازند، آنان را انسانهاى والا و مبشّران توحيد و مبارزان با شرك و بتپرستى مىدانند و از همين منظر به حفظ آثار آنان مىپردازند. در پايان آيهاى را يادآور مىشويم كه مىتواند بيانگر حد پرستش باشد:
«يٰا أَيُّهَا النّٰاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ » 2.
«اى مردم! پروردگار خويش را پرستش كنيد. آن كس كه شما و كسانى را كه پيش از شما بودند آفريده تا پرهيزكار شويد».