80آيا امام حسن خوار كنندۀ مؤمنان بود؟ يا عزّت بخش ايشان، زيرا با رفتار حكيمانه و تيزبينىِ خود خونشان را پاس داشت و صفوفشان را يكى گرداند؟
پاسخ نويسنده اين است كه روايت نقل شده از سوى كشى از آنجا كه مرسل است و نام على بن حسين طويل در زنجيرۀ راويان آن ديده مى‌شود ضعيف است، زيرا اين فرد در كتب رجالى موثّق دانسته نشده است.
در صورتى كه درستىِ اين خبر را هم قبول كنيم و بپذيريم كه سفيان بن ابى ليلى يا سفيان بن الليل - چنان كه در پاره‌اى منابع آمده - شيعى بوده است بايد بپذيريم كه بى‌هيچ ترديدى همۀ شيعيان هر كه را به صلح امام حسن عليه السلام اعتراض كند خطا كار مى‌دانند و هر سخنى را كه قداست امام عليه السلام را مخدوش سازد نادرست مى‌دانند و معتقدند كه امام عليه السلام هر چه كرده صحيح و حكيمانه بوده است و منافع فراوان اسلام و مسلمانان را دربرداشته است، و علماى شيعه در اين باره كتابهاى بسيار نوشته‌اند و از اين پس نمى‌دانيم چگونه نويسنده به خود اجازه داده تا همۀ شيعيان را با سخن كسى كه حداكثر مى‌توان او را يك شيعى دانست مورد اهانت قرار دهد، و حال آنكه همۀ شيعيان، هم سخن، صلح و اهداف امام عليه السلام را صحيح مى‌دانند.
نويسنده ادعا كرده كه امام صادق از سوى شيعيان انواع آزارها را ديده است و شيعيان هر سخن زشتى را به ايشان نسبت داده‌اند. يكى از اين احاديث از زراره روايت شده كه گفته است: «از امام صادق عليه السلام