259كه چهار تن از مردان اصيلى هستند كه در حلال و حرام خدا امين اويند و اگر اين چهار تن نبودند آثار نبوّت از ميان مى‌رفت و محو مى‌شد» (اختيار معرفة الرجال ، ج 1، ص 398).
و صحيحۀ سليمان بن خالد كه مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود: جز زراره و ابوبصير ليث مرادى و محمّد بن مسلم و بُرَيد بن معاويه عجلى كسى ياد ما و احاديث پدر ما عليه السلام را زنده نمى‌دارد، و اگر اينها نبودند كسى نمى‌توانست آنها را استنباط كند. اينان پاسداران دين و امينان پدرم عليه السلام در حلال و حرام خدايند و ايشان‌اند سبقت جويندگان به سوى ما در دنيا و در آخرت.
بگذريم برخى از رواياتِ ديگر حاكى از آن است كه آنچه از امام صادق عليه السلام در نكوهش زراره و ديگر راويان بزرگ رسيده به سبب حفظ جان ايشان بوده تا نگاه سلاطين ستم بديشان توجّه نيابد و در پى آن آزار و آسيبى به ايشان نرسد.
يكى ديگر از اين روايات صحيحۀ عبداللّٰه بن زراره است كه گفته:
«امام صادق عليه السلام به من فرمود: از سوى من به پدرت سلام برسان و به او بگو اگر من عيب تو مى‌گويم در حقيقت از تو دفاع مى‌كنم. مردم و دشمنان به سوى كسى شتابان‌اند كه ما او را به خود نزديك داشته‌ايم و جايگاهش را ستوده‌ايم، تا مگر به كسى كه او را دوست مى‌داريم و به خويش نزديك كرده‌ايم آزارى رسانند و آهنگ او مى‌كنند، زيرا دوستش داريم و به ما نزديك است و مى‌خواهند بر او آسيب رسانند و خونش بريزند و هر كه را از او عيبجويى كنيم مى‌ستايند. من عيب تو مى‌گويم، زيرا تو [ به نزديكى ] و گرايش به ما آوازه يافته‌اى» (اختيار