253شنيدم كه مى‌گفت: از ابوجعفر شنيدم كه مى‌گفت: نام ابوحنيفه عتيك بن زوطره بوده و سپس خود را نعمان ناميد و پدرش را ثابت خوانْد.
از محمّد بن ايوب ذارع آمده است كه گفت: «از يزيد بن زريع شنيدم كه مى‌گفت: ابوحنيفه نبطى بوده است» (تاريخ بغداد ، ج 13، ص 324 و 325).
نويسنده مى‌گويد: زراره مى‌گويد: «به خدا اگر آنچه را از امام صادق عليه السلام شنيدم بازگويم ذكور مردان بر چوب باد مى‌كنند» (رجال كشى، ص 123).
او در حاشيۀ همين جا مى‌گويد: اين اتهامى است به امام جعفر صادق و مقصود او آن است كه امام صادق دربارۀ مسائلى شرم‌آور با او سخن گفته كه شهوت مردان را چنان بر مى‌انگيزد كه هنگام شنيدن آن خويشتن‌دارى نتوانند، مگر آنكه شهوت خود را - اگر چه بر چوبى - فرو ريزند.
پاسخ وى آن است كه با چشمپوشى از سند اين حديث، مقصود از اين سخن آن است كه «ذكور مردان بر چوب باد مى‌كنند»، يعنى ذكور مردان - به مفهوم مردانِ قوى - از باب اضافۀ صفت به موصوف، بر چوب باد مى‌كنند؛ يعنى به صلاّبه كشيده مى‌شوند و رها مى‌گردند تا بدنشان باد كند.
اين مفهوم، همان است كه سيّد بن طاووس نيز آن را آورده. او مى‌گويد: شايد مفهوم اين سخن حضرت «ذكور مردان بر چوب بلند مى‌شود» آن است كه آنها را به صلاّبه‌اى از چوب كشيده بودند