173امام عليه السلام را درك كرد آن را به ايشان سپارَد و اگر ايشان را درك نكرد شخص مورد نظر آن را براى كسى ديگر وصيت مى‌كند» (مهذّب البارع ، ج 1، ص 180).
ابن براج يكى از شاگردان سيد مرتضى و شيخ طوسى است كه از فقهاى بزرگ اماميه به شمار است و حتّى مى‌توان او را - چنان‌كه گفته شده - جانشين شيخ طوسى در سرزمين شام دانست.
يكى ديگر از اين گروه محقّق حلّى (متوفّا به سال 676 هجرى) است كه مى‌گويد:
«سخن شيخ مفيد رحمه الله دربارۀ وجوبِ اكمال آنچه سادات [ نيازمند افزون بر سهم خود ] از سهم امام - هنگام حضور ايشان - بدان نياز دارند سخن نيكويى است و اگر اين امر با حضور امام عليه السلام لازم باشد در غيبتش نيز لازم خواهد بود، زيرا آن حق الهى كه مطلقاً واجب است با غيبت آن‌كه وى را به انجام آن ملزم ساخته ساقط نمى‌شود، ولى كسى بايد عهده دار هزينه كردنِ آن در برآوردن نياز سادات از سهم امام گردد كه در اجراى احكام از سوى امام نيابت داشته باشد و او كسى نيست مگر فقيهى امين از فقهاى اهل‌بيت عليهم السلام كه نارساييهاى زندگىِ مستحقّى را كه در آمدش او را به اضطرار كشانده تأمين كند» (المعتبر ، ج 2، ص 641).
و سخنان ديگر ايشان كه دلالت بر لزوم پرداخت خمس به فقيه امينى دارد كه جامع شرايط فتواست، تا آن را در موارد صحيح صرف كند، زيرا او در اين كار آگاه‌تر از ديگران است.
نويسنده پس از آوردن فتواى شيخ طوسى و فتواى آيةالله