117ظاهر آن است كه جز اين موارد مباح است مگر آنكه دليلى آن را از اباحه خارج كند» (كتاب خلاف ، ج 6، ص 80).
اينگ مى‌گويم: از پاره‌اى احاديث صحيح چنين پيداست كه پيامبر صلى الله عليه و آله به روز خيبر مردم را از خوردن گوشت خر بازداشت، زيرا در آن هنگام نيازمند بودند بدان سوار شوند، و پيامبر صلى الله عليه و آله گوشت خر را بر ايشان حرام نكرد؛ مثلاً در صحيحۀ محمد بن مسلم و زراره به نقل از امام باقر عليه السلام رسيده است كه آن دو از امام عليه السلام دربارۀ خوردن گوشت خر پرسش كردند. امام عليه السلام فرمود: «پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله خوردن آن را به روز خيبر نهى كرد و نهى از خوردن آن در روز خيبر از آن رو بود كه خرها بار مردم را مى‌بردند، و حرام به چيزى گفته مى‌شود كه خدا در قرآن حرام كرده باشد» (وسائل الشيعه ، ج 16، ص 323).
مسلم در صحيح خود، جلد 3، صفحۀ 1539 با سندش از ابن عمر آورده كه مى‌گويد: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مردم را به روز خيبر از خوردن خوراك خر باز داشت، زيرا مردم بدان نيازمند بودند.
از ابن عبّاس است كه مى‌گويد: نمى‌دانم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از اين رو از خوردن گوشت خر منع كرد كه باركش مردم بود و نخواست باركشهاى ايشان از بين برود، يا به روز خيبر خوردن گوشت خران را حرام گردانْد.
اگر در احاديث اهل‌سنّت، در كتابهاى شش‌گانه ايشان، و ديگر احاديثى درنگ كنيم كه در تحريم خوردن گوشت خر از ديگر صحابه نقل كرده‌اند، در مى‌يابيم كه - به رغم فراوانىِ اين احاديث - نامى از تحريم متعه در روز خيبر در آنها ديده نمى‌شود، مگر حديث اميرالمؤمنين عليه السلام كه خود دليل آن است كه نهى از متعه را - چنان‌كه