103احمد بن حنبل به نقل از جابر آورده كه مى‌گويد: «دو گونه متعه در روزگار پيامبر صلى الله عليه و آله جارى بود و عمر(رض) ما را از آن بازداشت و ما از آن كار دست شستيم.» (مسند ، ج 3، ص 325).
اينك مى‌گويم: اين روايات در رساندن مقصود ما صراحت دارند، زيرا جابر اين تحريم را به عمر نسبت مى‌دهد نه به ديگرى.
از اين رو سيوطى مى‌گويد: «فصلى در ابداعات عمر(رض).
عسكرى مى‌گويد: او آغازين كسى است كه اميرالمؤمنين عليه السلام ناميده شده، و نخستين كسى است كه تاريخ را به هجرى نوشت، و اوّلين كسى است كه بيت‌المال را تأسيس كرد و نخستين كسى است كه برخاستن در شب رمضان را آيين كرد و اوّل كسى است كه شب پاسبان نهاد و اوّلين كسى است كه هجو را كيفر داد و نخستين كسى است كه براى ميگسارى هشتاد تازيانه زد، و نخستين كسى است كه متعه را حرام كرد.» (تاريخ الخلفاء ، ص 108).
نويسنده مى‌نويسد:«درستِ مسأله آن است كه متعه در روز خيبر حرام شد. اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد: «رسول خدا صلى الله عليه و آله روز خيبر خوردن گوشت خر و نكاح متعه را حرام كرد.» (تهذيب، ج 2، ص 186؛ استبصار ، ج 3، ص 142).
پاسخ به نويسنده چنين است كه: اين روايت از آنجا كه نام عمرو بن خالد واسطى در زنجيرۀ راويان آن ديده مى‌شود حديثى ضعيف است، زيرا اين فرد در كتب رجالى توثيق نشده است و معروف است كه وى از جلو داران زيديه مى‌باشد. از ديگر راويان اين حديث حسين بن عُلوان