45عصمت تحقق نخواهد يافت، زيرا اين فرض كه فردى غير معصوم از آغاز زندگى تا پايان عمر خويش مرتكب هيچ گونه خطا و لغزشى، اعم از گناه كبيره و صغيره، عمدى و سهوى نشود، عادتاً محال است. ¹

به بيان ديگر، «اَلظّٰالِمِينَ » از دو نظر شمول و اطلاق دارد:

يكى از جهت افراد و ديگرى از جهت زمان، و مفاد آن اين است كه هر كس در هر زمان كه مرتكب ظلم (معصيت و نافرمانى خدا) شود از منصب امامت محروم خواهد بود، خواه در تمام دوران زندگى چنين باشد، يا در آغاز، يا در پايان. ²

آيه كريمه‌ى «أَطِيعُوا اللّٰهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ » ³ نيز بر عصمت «اولى الامر» دلالت مى‌كند؛ زيرا اولاً: لزوم اطاعت بى قيد و شرط از فرد يا افرادى - با توجه به اين كه اطاعت از غير خدا در معصيت حرام است - بيانگر اين است كه «اولى الامر» معصوم از خطا و معصيت مى‌باشند. ثانياً: عطف «اولى الامر» بر «رسول» بيانگر اين مطلب است كه ملاك اطاعت از «اولى الامر» همان ملاك اطاعت از رسول است. پس همان گونه كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم معصوم است، اولوالامر نيز معصومند.