44ابراهيم عليه السلام اين مقام و منصب والا را براى ذريه‌ى خويش تقاضا كرد چنان كه مى‌فرمايد «قٰالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي» خداوند در پاسخ او فرمود: «لاٰ يَنٰالُ عَهْدِي الظّٰالِمِينَ » و ذريه‌ى حضرت ابراهيم را مى‌توان به چهارگروه تقسيم كرد:
1 - آنان كه از آغاز تا پايان زندگى مرتكب هيچ گناهى نشدند، و عنوان ظالم بر آنها منطبق نمى‌گردد.
2 - آنان كه در بخش اول زندگى مرتكب گناه شده، سپس استغفار نموده و در بخش دوم از هرگونه معصيت و ظلمى پرهيز مى‌كنند.
3 - عكس فرض دوم
4 - عكس فرض اول
بديهى است، هرگز حضرت ابراهيم عليه السلام مقام امامت را براى دو گروه اخير از ذريه‌ى خود درخواست نكرده است، زيرا در ناشايستگى آنان براى چنين مقام و منصب والايى جاى هيچ گونه ترديد نيست، و از مقام آن حضرت - كه جز هدايت و سعادت بشر خواهان چيزى نبود - دور است كه براى كسانى از خداوند تقاضاى رهبرى و امامت كند كه در تمام دوران عمر آلوده گناه و گرفتار ضلالت‌اند، يا در پايان زندگى چنين روش و شيوه‌اى دارند؛ بنابراين، آن چه مى‌تواند مورد درخواست ابراهيم عليه السلام باشد دو فرض اول است، از اين دو فرض خداوند فرض دوم را استثنا كرده است، بنابراين، جز فرض اول باقى نخواهد ماند، و آن جز با