43«تنها با قرآن كريم و سنت پيامبر اكرم شريعت حفظ نخواهد شد، زيرا تفاصيل احكام در آن دو بيان نشده است. اجماع مسلمانان نيز نمى‌تواند حافظ شرع باشد، زيرا - اگر فرد معصومى در بين آنان نباشد - اجتماع آنان بر خطا محال نيست، در اين جا، فرض ديگرى، غير از اين كه امام حافظ شرع باشد وجود ندارد، حال اگر امام معصوم نباشد سخن او نمى‌تواند معيار درست از نادرست، و حكم خداوند از غير آن باشد 1.
آيه‌ى كريمه‌ى «لاٰ يَنٰالُ عَهْدِي الظّٰالِمِينَ » 2 نيز بر لزوم عصمت امام دلالت مى‌كند، زيرا معصيت كه عبارت است از؛ تعدّى از احكام الهى، از مصاديق روشن ظلم است، قرآن كريم مى‌فرمايد:
«وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّٰهِ فَأُولٰئِكَ هُمُ الظّٰالِمُونَ » 3 چنان كه شرك را ظلم بزرگ دانسته است؛ «إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ » 4 و آن كس كه ظلم كند شايسته‌ى عهد و منصب امامت نخواهد بود.
توضيح اينكه جمله‌ى «لاٰ يَنٰالُ عَهْدِي الظّٰالِمِينَ » پاسخ خداوند به درخواست حضرت ابراهيم عليه السلام در مورد استمرار امامت در ذريه‌ى او است؛ زيرا هنگامى كه خداوند مقام امامت را به ابراهيم عليه السلام اعطا كرد و فرمود: «إِنِّي جٰاعِلُكَ لِلنّٰاسِ إِمٰاماً»