30«آيا نمى‌خواهى نسبت به من، همچون هارون نسبت به موسى باشى، جز اينكه پس از من پيامبرى نيست؟ سزاوار نيست من بروم، مگر آنكه تو جانشين من باشى» ¹.

استثناى پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌رساند كه جز نبّوت، همۀ منصب‌هايى كه هارون داشته است، براى على عليه السلام ثابت است.

د . اعلان برائت از مشركين

چون آياتى از سورۀ توبه نازل شد كه در آن‌ها امان از مشركان برداشته شده بود، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آن آيات را به ابو بكر آموخت و او را همراه چهل مرد به سوى مكه فرستاد تا آنها را روز عيد قربان به گوش مردم برساند. امّا جبرئيل بر آن حضرت نازل شد و عرض كرد: «آنها را از سوى تو، جز خودت يا مردى از خاندانت ابلاغ نمى‌كند.»

و اين سبب شد كه پيامبر صلى الله عليه و آله از على عليه السلام بخواهد كه اين مسئووليت را بر عهده گيرد و فرمود:

«خود را به ابو بكر برسان و آيات را از دست او بگير، و با آن‌ها عهد و پيمان مشركان را به سويشان بيفكن» يعنى آيات برائت را بر مردمى كه از اطراف حجاز مى‌آيند بخوان. ²

ه‍ . مشاركت در مباهله

چون مسيحيان نجران از پرداخت جزيه امتناع كردند، با پيامبر صلى الله عليه و آله توافق كردند كه مباهله كنند. از سوى خدا فرمان انجام مباهله فرود آمد:

«فَقُلْ تَعٰالَوْا نَدْعُ أَبْنٰاءَنٰا وَ أَبْنٰاءَكُمْ وَ نِسٰاءَنٰا وَ نِسٰاءَكُمْ وَ أَنْفُسَنٰا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّٰهِ عَلَى الْكٰاذِبِينَ » ³ «بگو بياييد فراخوانيم فرزندانمان و فرزندانتان را، زنانمان و زنانتان را و خودمان وخودتان را پس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.»