امامت از اصول دين است يا فروع دين؟

1) . مسند احمد، ج 4، ص96 ؛ مجمع الزوايد، ج 5 ، ص218 ؛ شبهاى پيشاور، ص279 «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ‌إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً».

2) . الصوارم المهرقة، ص263 ؛ شبهاى پيشاور، ص279 «إن الإمامة من أعظم مسائل اصول الدين التي‌مخالفتها توجب الكفر والبدعة» شيعه اصول دين را سه تا مى‌داند توحيد و نبوت و معاد. به همين دليل اهل سنت را كه به مسأله امامت و بعضى از آنان به عدل اعتقادى ندارند مسلمان مى‌داند. امامت و عدل را جزو اصول مذهب مى‌داند يعنى منكران امامت انتصابى از سوى پيامبر خدا و عدل الهى را در زمرۀ شيعه نمى‌داند. منكرين ولايت اميرالمؤمنين و اهل بيت از حقيقت دين و مرحلۀ كمال آن أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ و تمام آن أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي محروم هستند. اين استدلال قاضى بيضاوى با اندكى مسامحه است، زيرا در مورد تارك حج هم آمده است كه يا يهودى بمير و يا نصرانى بمير. در مورد منكران ضرورت‌هاى دينى مانند اعتقاد به نماز و حج و روزه ماه مبارك رمضان نيز فرموده‌اند كافر است ولى اين دليل نمى‌شود كه اعتقاد به ضروريات دين جزو اصول دين باشد و بگوئيم يكى از اصول دين نيز اعتقاد به وجوب نماز و روزه و حج و امر به معروف و نهى از منكر است. اهميت فوق العادۀ مسألۀ امامت كه «ما نودي بشيء كما نودي بالولاية» به دليل اين‌كه شرط قبولى ساير اعمال است، موجب شده تا عده‌اى آن را جزو اصول دين بدانند.