68بود. به همين دليل سلطنت وى لكه ننگى در تاريخ اسلام است. گناهان او از جمله شرب خمر، كشتن آل رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله ، لعن وصى پيغمبر يعنى على ابن ابى‌طالب عليه السلام ، آتش زدن و خراب كردن مسجد الحرام و فسق و فجور فراوان بود.
ابن جوزى در تذكره خود مى‌نويسد: در سال 62 هجرى عده‌اى از مردم مدينه به شام رفتند و پس از مشاهده كفريات و فجايع يزيد به مدينه برگشته، بيعت خويش را با او شكسته، علناً او را لعن و نفرين مى‌كردند و فرماندارش را از شهر بيرون كردند. پس از آن‌كه يزيد مطلع شد، بلافاصله سپاهى بزرگ و سنگين براى سركوبى اهل مدينه روانه آنجا كرد. مسلم بن عقبه، سه شبانه روز در آنجا قتل عام كرد. به طوريكه خون در كوچه‌ها جارى شد و مردم در خون، فرو رفتند. مرقد رسول‌اللّٰه صلى الله عليه و آله را خون فرا گرفت و مسجد و قرآن حضرت پر از خون شد. در اين واقعه، شمار كشتگان به ده هزار تن رسيد.
بعد از اين واقعه و بر اثر تجاوز لشكريانش، هزار زن بدون شوهر وضع حمل كردند.
جالب اين‌كه اين واقعه را پيغمبر صلى الله عليه و آله پيش بينى نموده و بخارى و مسلم در صحيحين خود، علامه سمهودى در «تاريخ المدينه» و امام احمد حنبل در مسند آن را در كنار حديثى از ايشان چنين نقل كرده‌اند: «كسى كه اهل مدينه را از روى ظلم و ستم بترساند، خداى تعالى او را در روز قيامت بترساند و لعنت خدا و ملائكه و تمامى مردم بر او باد.
خداوند هيچ عملى را از او قبول نمى‌كند 1» و نيز فرموده است: «لعنت خدا بر هر كه اهل شهر مرا بترساند 2». علامه شبراوى شافعى در كتاب خود راجع به لعن يزيد مى‌گويد:
«لعنت خدا بر او و ياران و اعوان او باد 3». علامه سمهودى از علماى اهل سنت در كتاب «جواهرالعقدين» مى‌گويد: عموم علماء بر لعن بر قاتلين حسين و كسى كه دستور داد و كسى كه اجازه داد و كسى كه به آن رضايت داد، اتفاق نظر دارند.