1) .به طور مثال بسيارى از بزرگان اهل سنت اين سخنان را از امام شافعى نقل كرده‌اند كه:«من هيچيك از اهل هوى را به خاطر گناهى تكفير نمى‌كنم» و «من احدى از اهل قبله را بر اثر گناهى تكفير نمى‌كنم» و «من كسانى كه با توسل به تأويل از ظواهر رويگردان شده‌اند را به خاطر گناهشان تكفير نمى‌كنم» و «من شهادت همه‌ى اهل بدعت را به غير از خطابيه قبول مى‌كنم.» نك‍ : عبدالحسين شرف الدين عاملى، الفصول المهمة فى تأليف الامة ص32، مطبعة عرفان، صيدا، احمدبن زاهر سرخسى از بزرگترين شاگردان ابوالحسن اشعرى پيشوايِ اشاعره گويد:«چون وقت وفات او رسيد اصحاب خود را جمع نموده و گفت:«گواه باشيد كه من هيچيك از اهل قبله را به خاطر گناهى تكفير نمى‌كنم چرا كه همه‌ى آنان را در حالى يافتم كه به معبود واحدى روى كرده و اسلام جملگى را در برمى‌گيرد.» پيشين. همچنين نقل قول‌هاى مشابهى از شخصيت‌هاى تابعى و پيشوايان مذاهب فقهى رسيده است. از جمله از اوزاعى حكايت شده كه:«به خدا سوگند اگر پاره پاره شوم هيچيك از كسانى كه شهادتين گفته باشند را تكفير نخواهم كرد.» و از سفيان بن سعيد ثورى نقل شده كه: «دشمنى شخص موحد كه هوى و هوس او را از حقيقت منحرف كرده باشد روا نيست» و سعيد بن مسيّب گفته است: «آنرا كه به اسلام انتساب يافته دشمن مدار هرچند به خطا رفته باشد چرا كه همه‌ى مسلمانان مورد آمرزش واقع خواهند شد.» و چون از حسن بصرى درباره‌ى دسته‌جات منحرف سؤال شد، پاسخ گفت: «همه‌ى اهل توحيد از امت پيامبر صلى الله عليه و آله قطعاً در بهشت داخل خواهند شد.» و از ابن سيرين روايت شده كه «تمامى اهل قبله نجات خواهند يافت.» پيشين : 37 و 38 ابن حزم ظاهرى در الفصل گويد: «به نظر گروهى از علما اگر مسلمانى از سر اعتقاد و فتوى سخنى گويد كافر و فاسق نخواهد شد. زيرا اگر در چيزى كه آنرا حق مى‌داند اجتهاد كند به هر حال مأجور خواهد بود. اگر به واقع برسد دو اجر و اگر خطا كند يك اجر براى او ثابت مى‌باشد. قول ابن ابى ليلى و ابوحنيفه و شافعى و سفيان ثورى و داوودبن على و اشخاصى از صحابه كه در اين باره نظرى داده باشند همين است و من مخالفى در اين رأى نمى‌شناسم.» پيشين: 31 از الفصل ج3، ص247. تقى الدين سبكى در پاسخ به سؤالى درباره‌ى تكفير منحرفان و بدعت آوران گويد: «اى برادر! تكفير مؤمنان كار بس دشوارى است و هركه ايمان در دلش جاى دارد اين امر را خطير مى‌شمارد. چرا كه همه شهادت به يگانگى خدا و رسالت محمد صلى الله عليه و آله داده‌اند.» در ادامه تصريح مى‌كند: «ادب مؤمن اقتضا مى‌كند هيچيك از منحرفان و بدعت آوران را تكفير نكند مگر آنكه از سر عناد و انكار، با احكام و نصوص صريح شرعى كه هرگز قابل تأويل نيست مخالفت كرده باشد.» پيشين : 27 از اليواقيت و الجواهر، مبحث 58. احمد رشيد رضا محدث سلفى در تفسير المنار گويد: «از بزرگترين بلاياى فرق اسلامى آن است كه برخى از آنان برخى ديگر را متهم به فسق و كفر مى‌كنند درحاليكه قصد همگان در تلاش‌هايشان دست يافتن به حقيقت بوده است و مجتهد هرگاه به خطا رود معذور است.» پيشين: 29 از المنار، ج44، ص17».