(1)) . آية الله بهجت: واجب نيست قبول نمايد و در صورت قبول، استطاعت بذليه محقّق است و استطاعت ماليه است در دو صورت بعد.آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: چنانچه مال كافى براى مؤونه حج باشد و يا به مقدارى است كه به ضميمه اموال خود شخص استطاعت حاصل مى‌شود، حج بر او واجب و كافى از حجة الاسلام است.آية الله نورى: مگر اينكه در قبول، ذلّت و مهانت براى او باشد كه در اين صورت قبول واجب نيست.

(2)) . آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: و اگر واهب (بخشنده) اختيار را به انسان بدهد و بگويد مى‌خواهى با اين مال حج برو و نمى‌خواهى به حج نرو و يا مالى را ببخشد و نامى از حج نبرد، قبولش واجب نيست.

(3)) . آية الله خامنه‌اى: لكن اگر قبول كرد، حج بر او واجب مى‌شود.آية الله زنجانى: در هر سه صورت با داشتن ساير شرايط‍‌ مستطيع است.آية الله سبحانى: اگر مالى را به او ببخشد و اسمى از حج نياورد بايد بپذيرد و به حج برود.آية الله مكارم: بلكه قبول واجب است به شرط‍‌ اينكه به هنگام بازگشت، زندگى او تأمين باشد.

(4)) . آية الله زنجانى: و بدون اتمام سفر نتواند به وطن بازگردد، باذل بايد مخارج اتمام سفر را بپردازد.

(5)) . آية الله بهجت: و بنا بر اظهر، نفقه بازگشت از محل اعلام رجوع كه زايد بر نفقه وطن است، بر باذل است.

(6)) . آية الله بهجت: اظهر عدم جواز رجوع است.آية الله تبريزى: باذل ضامن نفقه برگشتن او نيست همان‌طور كه در صورت رجوع بعد از احرام، نفقه اتمام حج را هم ضامن نمى‌باشد گرچه اتمام بر او واجب است مطلقاً.آية الله خويى: در صورتى كه اتمام آن بر مبذول له واجب باشد. و آن در جايى است كه آنچه تاكنون به او بذل شده و او صرف نموده، با ضميمه به اموال خود موجب استطاعت او باشد.آية الله سبحانى: بعد از شروع سفر نمى‌تواند از تعهد خود باز گردد.آية الله سيستانى: اگر بعد از احرام باذل رجوع كند، مبذول له بايد حج را تمام كند، اگر بر او حرجى نباشد هرچند فعلاً مستطيع نباشد و باذل ضامن مصرف اتمام حج او و بازگشتش مى‌باشد.آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: بعد از احرام احوط‍‌ ترك رجوع است و نسبت به رجوعِ‌ به عينِ‌ مبذوله، تفصيلى در مناسك عربى موجود است.