(3)) آية الله فاضل: تعهد نسبت به عائله و اطمينان به وفا و عدم رجوع باذل شرط‍‌ نيست.آية الله نورى: به شرطى كه قبول اين بذل براى او مستلزم ذلّت و منّت نباشد.

(1)) . آية الله بهجت: بلى داشتن مؤونه عيال تا وقت رجوع شرط‍‌ است مگر آنكه با نرفتن حج نيز عيال او در مضيقه به‌سر برند و رفتن حج تأثيرى در اين جهت نداشته باشد.آية الله زنجانى: حج بذلى مانند حج استطاعتى است؛ يعنى اگر كسى تنها مخارج حج را بذل كند - نه مخارج عائله را - چنانچه انجام حج مستلزم اختلال در تأمين زندگى خود يا كسانى كه شرعاً يا عرفاً واجب النفقه او هستند نباشد مستطيع است. بلى، كسى كه به باذل، مطمئن نيست و احتمال مى‌دهد كه از بذل برگردد يا به عهد خود وفا نكند چنانچه مى‌ترسد كه اين امر باعث بروز مشكلى براى او شود مستطيع نيست و اگر نمى‌ترسد از نظر حكم ظاهرى مستطيع است.آية الله سيستانى: ولى اگر خودش مقدارى از مصارف حج را داشته باشد و بقيه را به او بذل كنند در اين صورت رجوع به كفايت شرط‍‌ است.

(2)) . آية الله سبحانى: با پرداخت هزينه عائله از طرف باذل به مبذول له اين قيد منتفى است، بنابراين لازم نيست كه پس از برگشتن تمكن مالى بر اداره امور زندگى خود داشته باشد، تنها شرط‍‌ اين است كه پذيرفتن چنين حجى پس از بازگشت، مايه گسستن رشته زندگى او نشود.آية الله سيستانى: بلى اگر درآمدش در خصوص روزهاى حج باشد و با درآمد آن در بقيه روزهاى سال يا بعضى از آنها زندگى مى‌كند، به طورى كه اگر به حج برود قدرت تأمين هزينه زندگى در بقيه يا بعضى از روزهاى ياد شده نداشته باشد. در اين صورت حج بر او واجب نخواهد بود، مگر اينكه مخارج زندگيش را در بقيه روزهاى سال هم بدهند كه در اين صورت واجب خواهد بود.آية الله مكارم: يا مستلزم منّت و هتك او باشد.