(4)) آية الله زنجانى: بايد حج به جا آورد؛ مگر آنكه انجام تكليف ديگر تنها موجب تأخير حج مى‌شود نه از بين رفتن اصل آن، كه در اين صورت، اول آن تكليف و سپس حج را به جا مى‌آورد و اگر هر دو مساوى باشند يا اهميت حج كمتر باشد چنانچه آن تكليف را به جا آورد و بعد از آن استطاعت حج را نداشته باشد مستطيع نيست والاّ مستطيع مى‌باشد.آية الله سيستانى: در صورت تساوى مخير است.

(1)) . آيات عظام تبريزى، خويى، مكارم: كفايت مى‌كند.آية الله زنجانى: مگر در صورتى كه احتمال وجوب مى‌داده و در نيت احرام، انجام وظيفه فعليه را انشاء كرده و آن را اشتباهاً بر حج استحبابى تطبيق كرده باشد.آية الله سبحانى: و اگر بعد از اعمال عمره تمتع يعنى در اثنا معلوم شود كه مستطيع بوده، هرگاه به نيت امر فعلى محرم شده است از عمره تمتع حجة الاسلام كفايت مى‌كند و در غير اين صورت احتياط‍‌ كند به اين صورت كه طواف نساء و نماز آن را به جا آورد و آن را عمره مفرده قرار دهد و سپس به يكى از ميقات‌ها و اگر نشد به ادنى الحل برود و براى عمره تمتع واجب محرم شود و اعمال آن را انجام دهد و سپس اعمال حج تمتع را به جا آورد.آية الله صافى: در صحت آن اشكال است و احتياط‍‌ ترك نشود.آية الله گلپايگانى: اگر به طور جزم، قصد حج استحبابى كرده است كفايت آن از حجة الاسلام خالى از اشكال نيست.

(2)) . آية الله تبريزى، آية الله خويى: اگر نمى‌تواند نفقه عيال را تأمين كند، چه به حج برود و چه نرود، بذل نفقه عيال شرط‍‌ نيست و اطمينان به وفا و عدم رجوع باذل، شرط‍‌ نيست، ولى اگر وثوق و اطمينان به رجوع و عدم وفاى باذل دارد حج واجب نمى‌شود.آية الله سيستانى: مگر اينكه نفقه عائله‌اش را تا زمان برگشت داشته باشد يا اينكه فرق نمى‌كند، چه حج برود و چه نرود نفقه آنها را نمى‌تواند تأمين كند يا از عدم تأمين نفقه آنها در حج نمى‌افتد يا عائله واجب النفقه او نيستند كه در اين موارد بذل نفقه عائله شرطِ‍‌ وجوب حج نيست.

(3)) . آيات عظام بهجت، تبريزى، خويى: در اين مسئله فرقى بين اباحه (در اختيار گذاشتن) و تمليك و دادن عين مال و يا قيمت آن نيست.آية الله سيستانى: اباحه‌اى كه براى اباحه‌كننده آن قابل برگشت باشد شرعاً، و تمليك متزلزلى كه از طرف مقابل قابل فسخ بوده باشد شرعاً، موجب حصول استطاعت نمى‌شود مگر اينكه اطمينان داشته باشد كه از اباحه‌اش صرف نظر نمى‌كند يا تمليكش را فسخ نمى‌نمايد.