(3)) آية الله سبحانى: در صورتى كه احراز استطاعت آسان باشد بايد در اين مورد تحقيق كند تا وضع خودش را روشن كند.

(1)) . آيات عظام بهجت، تبريزى، خويى، سيستانى، صافى، گلپايگانى: نذر منحل مى‌شود و بايد به حج برود.آية الله زنجانى: اگر عمل به نذر باعث شود كه ديگر نتواند حج به جا آورد حتى در آينده، نذر منعقد نمى‌شود، ولى اگر عمل به نذر تنها باعث تأخير حج مى‌شود، چنانچه قبل از حصول استطاعت، نذر كرده باشد بايد به نذر عمل نمايد و اگر عمل نكرد حج بر او واجب مى‌شود و چنانچه قبل از نذر، استطاعت مالى پيدا كرده باشد بايد حج به جا آورد، ولى اگر حج به جا نياورد بايد به نذرش عمل كند.آية الله سبحانى: اگر پس از نذر مستطيع شود بايد عمل به نذر را بر حج مقدم بدارد ولى اگر مستطيع بود و بعداً نذر كرد در اين صورت حج بر نذر مقدم مى‌باشد.

(2)) . آية الله تبريزى، آية الله خويى: در اين صورت عمل به نذر واجب نيست، بنابراين تخلف از نذر موجب كفاره نمى‌شود.آية الله سبحانى: در صورتى كه نذر قبل از استطاعت بوده و تخلف كرده، بايد كفاره نذر بدهد.آية الله مكارم: نذر منعقد نيست و كفاره ندارد.

(3)) . آية الله صافى، آية الله گلپايگانى: و يا موجب از بين رفتن مال معتد به (قابل توجه) بدون عوض شود.

(4)) . آية الله تبريزى: اگر فقط‍‌ احتمال اهمّيت در حج باشد حج مقدم است وگرنه بايد حرامى را كه حج بر آن توقّف دارد ترك كند و چنانچه ارتكاب حرام بعد از شروع در حج باشد مجزى از حجة الاسلام نيست و اگر حج متوقف بر ترك واجب باشد نظر ايشان موافق نظر آية الله خويى است.آية الله خويى: در فرض تساوى و يا احتمال اهمّيت در هر يك مخير بين آنها است و اگر در يكى از آنها احتمال اهمّيت مى‌دهد آن مقدم است.