42بن‌باز در جاى ديگر مى‌گويد: «اينكه گفته شود پيامبر(ص) هر كسى را كه بر ايشان سلام كند، مى‌بيند، سخنى بى‌اساس است؛ چنان‌كه آگاهى آن حضرت درباره احوال اهل دنيا و حوادث آن نيز ادعايى بدون دليل است». 1
عجيب اينكه مفتى وهابى اتخاذ چنين ديدگاهى درباره پيامبر اكرم(ص) را تحت يك قاعده كلى قرار مى‌دهد كه براساس آن، با مرگ، آدمى ارتباطش با اهل دنيا و آگاهى‌اش نسبت به احوال آنان منقطع مى‌شود:
«لأن الميت قد انقطعت صلته بأهل الدنيا وعلمه بأحوالهم». 2
وى احاديثى را كه دلالت دارد پيامبر اكرم(ص) مستقيماً سلام زيارت كنندگان را شنيده و به سلام آنها پاسخ مى‌دهد، مردود مى‌شمرد و اعتقاد مسلمانان به سماع پيامبر(ص) را مطلقا خلاف شرع مى‌داند. 3 اين در حالى است كه بين روايات، احاديث صحيح السندى وجود دارد كه حتى ساير سلفيان، از قبيل «ابن تيميه» نيز ظهور آن را در سماع پيامبر(ص) پذيرفته‌اند؛ مانند اين حديث معروف:
ما مِنْ أَحَدٍ يُسَلِّمُ عَلَيَّ إلَّا رَدَّ اللهُ عَلَيَّ رُوحِي حَتَّى أَرُدَّ عَلَيْهِ السَّلَامَ. 4
هيچ كس بر من سلام نمى‌كند، الا اينكه خداى متعال روحم را به (جسد) من بر مى‌گرداند تا سلام او را پاسخ بدهم.
ابن تيميه حديث ياد شده را به لحاظ سند، على شرط مسلم، صحيح