14بنابراين براى شناخت خداوند و پى بردن به عظمت او، راهى جز معرفت و توجه پيامبر اعظم(ص) و اهل بيت(عليهم السلام)، فروتنى در برابر آنان و زيارت و توسل به ايشان وجود ندارد.
اين سلسله بحث‌ها با بيان تحليل‌ها و مطالب علمى، ما را به مسير صحيح در راه شناخت ايشان (پيامبر(ص) و اهل بيت(عليهم السلام)) مى‌رساند. به‌علاوه، اين مباحث نشان‌دهنده رتبه بالاى اينان نزد خداوند عزوجل است. شناخت اهل بيت(عليهم السلام)، امنيت و رحمت الهى را مى‌گستراند؛ به‌ويژه هنگام يادآورى آنها و زنده نگه داشتن آثار و گفتار و كردار آن بزرگواران. به اميد آنكه شفاعت آنان در روز قيامت، از اين دنياى فانى براى انسان باقى بماند.
حضرت امام حسين(ع) تنها به خاطر پاسخگويى به دعوت اهل كوفه و نامه‌نگارى آنها، به سمت مردم كوفه نرفت؛ بلكه مسئوليت بزرگ و تكليف الهى براى ايستادگى به منظور اجراى فريضه امر به معروف و نهى از منكر و دفاع از ثروت‌هاى از دست‌رفته مسلمانان و حقوق پايمال‌شده آنها بود كه اين امر را بر امام واجب كرد؛ ثروت‌هايى كه در راه برپايى محافل خوش‌گذرانى و لهو و لعب صرف مى‌شد و در همان زمان، فرياد مردم از فقر شديد بلند شده بود. حضرت حسين‌بن‌على(ع) در كلام خود به اين مسئله اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد:
دنيا دگرگون و زشت شد و خوبى و نيكويى آن پشت نمود و جز اندك رطوبتى كه در ته ظرفى مى‌ماند و زندگى پست و ناچيزى همانند چراگاهى ناگوار، از آن باقى نمانده است. آيا نمى‌بينيد كه به حق عمل نكرده و از باطل اجتناب نمى‌كنند!؟ در اين هنگام، مؤمن بايد به لقاى پروردگار خويش مشتاق باشد. من مرگ را جز سعادت و زندگى با ستمكاران را جز رنج و آزردگى نمى‌بينم. مردم، بندگان دنيا هستند و سخن از دين، لقلقه زبان آنها است (تنها بر زبان آنهاست)؛ مادامى كه اسباب عيش آنها پيرامون آن (دين) فراهم است، در اطراف آن مى‌چرخند و هنگامى كه مورد ابتلاء و آزمايش قرار مى‌گيرند، دينداران اندك هستند. 1