15از اينجا روشن مى‌شود كه انگيزه اساسى در نهضت مبارك سيدالشهداء(ع)، اصلاح و ترميم فسادى بود كه سرچشمه آن انحراف از مسير حق، زنده كردن بدعت‌ها، از بين بردن سنت پيامبر اعظم(ص) و گسترش فساد و انحراف دينى بود. اين فساد با هدف ويران كردن عقايد مسلمانان و دور ساختن آنها از اهل بيت و خاندان رسالت(عليهم السلام) و زنده ساختن آداب دوران جاهليت صورت گرفت.
نهضت حسين‌بن‌على(ع) سهم بزرگى در آزاد كردن مسلمانان از ذلت بردگى، و مجال گسترده‌اى در بازگرداندن عزت و آزادگى در برابر ظلم و ستم‌پيشگى دارد. نهضتى كه عليه تبليغات پوچ و مردود سلطنت و حاكميتى كه كينه و بغض اهل بيت(عليهم السلام) و خاندان پيامبر(عليهم السلام) را در جان‌ها مى‌كاشت مبارزه مى‌كرد. برخلاف تمامى تلاش‌ها كه در دوران گذشته به منظور زشت و ناپسند جلوه دادن نام و ياد اهل بيت(عليهم السلام) صورت گرفت، نام و ياد و محبت آنان هيچ‌گاه نزد وجدان انسان‌هاى آزاده و پيروانشان از بين نرفت.
اين نهضت مبارك حركتى فراگير به منظور تغيير اوضاع سياسى و اجتماعى بود كه نگهبانى الهى و مقدس آن را احاطه كرده بود و آموزه‌هايش را از آسمان فرا مى‌گرفت. نهضتى كه حامل پيامى جاودان براى تمامى افراد و گروه‌هاى حاضر و آينده بود. نهضتى كه مسير پشتيبانى و آزادى از غل و زنجير و سلطه بردگى و بازگشت ذات انسان‌ها به سوى عزت و كرامت را هموار مى‌ساخت. راهى كه با پيروى از خط اصيل اسلامى كه در امتداد مسير رسالت پيامبر گرامى(ص) و اهل بيت(عليهم السلام) اوست جريان يافت.
از اين طريق معلوم مى‌شود كه زنده نگه داشتن اين فضيلت‌ها و ارزش‌هايى كه در وجود امام(ع) تبلور يافته است، همان زنده نگه داشتن دين و شريعت است. در سخنان امام صادق(ع) آمده است كه فرمود: