29
فرياد مرگ بر آمريكا، تبلور برائت
مراسم اعلام برائت از مشركان، صحنه‌اى بى‌بديل از مراسم حج ابراهيمى است كه در اوج شعور و شناخت سرزمين عرفات، در خيمه‌هاى شيعيان ايرانى برگزار مى‌شود. دامن چادرها كه بالا زده مى‌شود، پيوند و وحدتى مثال‌زدنى بين چادرها برقرار مى‌شود و فضايى به وسعت چندين چادر پيوسته به هم آغوش مى‌گشايد تا شيعيان عاشق درون آن جاى گيرند و جمعيتى شوريده و منقلب، در ميان فضايى پرشور، تمام خشم و كينه خود از كفر و شرك جهانى را فرياد كنند.
آرام در گوشه يكى از چادرها مى‌خزم؛ احساس مى‌كنم همه شهدا دست در دست هم، دورتادور چادرها ايستاده‌اند و با چهره‌هايى شاد، شاهدند كه چگونه شيعيان پس از قرن‌ها، با مقتداى خويش، «على بن ابى‌طالب(ع)»، هم‌نوا مى‌شوند و با فرياد «الله اكبر»، پشت مشركان را لرزانده، نهايت عشق و ارادت خود را به پيشگاه امام زمانشان ابراز مى‌كنند.
با خودم مى‌انديشم، آن روز كه مأموريت ابلاغ آيات برائت و اعلام بيزارى خدا و پيامبر از مشركان در مراسم حج به عهده على(ع) گذاشته شد، مؤمنان و شيعيان راستين آن حضرت، بايد سنگينى بار اين مسؤوليت را در تمام تاريخ بر گرده خويش احساس كرده باشند. اين افتخارى است كه به خواست خدا و با انتخاب مولاى متقيان، اميرالمؤمنين(ع) براى اعلام برائت از مشركان، به نام شيعه ثبت شده است تا شيعه در هر زمان با تولاى امام زمانش[، از مشركان و ظالمان تبرّى بجويد و در راستاى راهى كه از تولى