249از آنجا [مسجد اموى] به زيارت حضرت رقيه عليها سلام رفتيم. اين مدفن مطهر كه در خرابه معروف بوده، امروز در مجموعه آبادى و در كوچه تنگى است. بناى وسيع و مرتفع و لايقى ندارد، اما چنان محزون و غمناك است كه اگر سنگ آنجا داخل شود، مى‌گريد. در روضه مطهره نذوراتى كه آورده و آويخته‌اند، همه لباس و اسباب بچه‌گانه و بر روى ضريح همه قسم اسباب بازيچه كودكانه ريخته‌اند. مشاهده اين خبر و اين اسباب و آنچه از اسيرى و وفات اين لمعه نور فاطمى، عليها سلام، به خاطر داشتم، كبابم كرد و اشكم بى‌اختيار فرو ريخت. زيارت و طواف كرده بيرون آمدم و به خانه برگشتم. ¹

ميرزا داوود وزير وظايف نيز كه در جريان سفر حج خود در سال 1322ه .ق، وارد دمشق شد، در توصيف آن نوشت:

مقابر مشهور در شام، يكى خرابه شام است، كه قبر حضرت رقيه بنت الحسين سلام الله عليهما است، و قبر ديگرى هم كوچك‌تر در او هست كه خادم آنجا مى‌گفت: دست‌هاى حضرت ابوالفضل در اينجا مدفون است. زير بازارچه، حياطى كوچك است و اطاقى مستطيلى پشت سر هم كه عرض هر كدام چهار ذرع و طول هفت ذرع است، سقف چوبى و تخته ديوارها سنگ، تا ازاره فرش‌هاى قالى مفروش، پرده‌هاى خوب، آب جارى، در حياط آن حوض خوشگل، جاى خوبى است. ²

در اوايل دهه 70 قرن بيستم ميلادى، با توجه به اينكه ساختمان قديمى زيارتگاه حضرت رقيه، گنجايش زائرانى را كه در حال افزايش بودند، نداشت، تعدادى از بزرگان و شخصيت‌هاى شيعه گرد هم آمدند و كميته‌اى را با هدف توسعه زيارتگاه حضرت رقيه تشكيل دادند. «شيخ نصرالله خلخالى» و «امام موسى صدر»، از جمله اعضاى اين