238از جمله شواهد اين موضوع آن است كه على بن ابىبكر هروى، به زيارتگاه رأسالحسين(ع) در بابالفراديس 1، و به زيارتگاه امام حسين(ع) و امام زينالعابدين(ع) در شرق مسجد اموى اشاره كرده است. 2 «ابن فضلالله عمرى» نيز درباره زيارتگاه بابالفراديس نوشته است: «براى او [امام حسين(ع)] زيارتگاه معروفى داخل بابالفراديس وجود دارد كه به گفته آنها، خارج از آن، جايگاه سر قرار دارد». 3 شمسالدين ذهبى، ابن كثير و ابن طولون (سه مورخ بزرگ دمشقى) از اين زيارتگاه با نام «مسجد الرأس» ياد كردهاند. 4
ابن كثير در جايىكه اقوال مختلف محل دفن سر امام حسين(ع) را ذكر مىكند، نوشته است: «سر، در خزانه يزيد بن معاويه باقى ماند تا اينكه او درگذشت. پس آن را از خزانه درآوردند و كفن كردند و داخل بابالفراديس دمشق دفن كردند». 5
«ابن نماى حلى» نيز روايت كرده است كه «منصور بن جمهور» داخل خزانه يزيد ابن معاويه شد. زمانى كه آن را باز كرد، در آن دلو قرمزرنگى يافت. پس به غلام خود سليم گفت: «اين دلو را نگهدار كه در آن گنجى از گنجهاى بنىاُميه است». وقتى آن را باز كرد، در آن سر حسين(ع) را يافت كه با رنگ سياه خضاب شده بود. به غلام خود گفت: «براى من پارچهاى بياور». غلام پارچه را آورد و او سر را در آن پيچيد و سپس در بابالفراديس، نزديك برج سوم از سمت شرق، دفن كرد. 6
افزونبر اقوال مورخان، چند كتيبه سنگى، داخل زيارتگاه وجود داشته كه محمد