544. شربينى (از علماى شافعى‌مذهب قرن دهم هجرى) از رسول خدا(صلى الله عليه و آله) نقل كرده است:
«من جاءني زائراً لم تنزعه حاجة الا زيارتي، كان حقاً علي الله تعالي أن أكون له شفيعاً يوم القيامة»؛
1
اگر كسى كنار قبرم براى زيارت بيايد و قصدش فقط زيارت من باشد، بر خداوند متعال است كه من در روز قيامت شفيع او باشم.
5. بخارى از پيامبر(صلى الله عليه و آله) روايت مى‌كند:
«مَن صلّي عليّ عند قبري، وكّل الله به ملكاً يبلغني و كفي امر دنياه و آخرته و كنت له شفيعاً او شهيدا يوم القيامة»؛
2
هر كس كنار قبرم بر من رحمت و درود بفرستد، خداوند فرشته‌اى را مأمور مى‌كند كه آن را به من برساند و امر دنيا و آخرتش را كفايت مى‌كند و من شفيع يا شاهد او 3 در روز قيامت خواهم بود.
6. رسول خدا(صلى الله عليه و آله) در ترغيب مردم به زيارت شهداى احد فرمودند:
«... آتوهم و زوروهم و سلّموا عليهم والّذي نفسي بيده، لا يسلّم عليهم أحدا إلي يوم القيامة إلّا ردّوا عليه»؛
4
كنار قبرشان بياييد و زيارتشان كنيد و بر آنها درود و رحمت بفرستيد. سوگند به آن كه جانم به اختيار اوست، كسى بر آنها تا روز قيامت درود و رحمت نمى‌فرستد، جز آن‌كه درود و رحمت را به او بازمى‌گردانند. 5
7. رسول خدا(صلى الله عليه و آله) درباره ثواب يازده مرتبه خواندن سوره توحيد هنگام عبور از كنار قبور مسلمين مى‌فرمايد:
«من مرّ علي المقابر و قرأ قل‌هوالله احد احدي عشر مرة ثم وهب أجره للاموات، أعطي من الاجر بعدد الاموات»؛
6
هر كس بر قبور مسلمانان عبور كند و يازده بار قل هو الله احد بخواند و پاداشش را براى مرده‌ها قرار دهد، به تعداد مرده‌ها به او پاداش داده مى‌شود.
فتاواى علماى اهل سنت درباره زيارت و سفرهاى زيارتى
از مطالعه فتاواى اهل سنت درباره توسل به اموات و شفاعت و فضيلت زيارت، به دلالت مطابقى يا التزامى، جواز يا استحباب سفرهاى زيارتى فهميده مى‌شود. در ذيل، تعدادى از اين فتاوا را گزارش مى‌كنيم.
1. ابن هبيره (م 560) مى‌گويد: «اتفق مالك و الشافعي و أبوحنيفة و أحمد بن حنبل... علي أن زيارة النبي مستحبة»؛ 7 مالك و شافعى و احمد حنبل متفق القول هستند كه زيارت پيامبر(صلى الله عليه و آله) مستحب است.