127دولت سعودى به صدور چند بيانيه اكتفا كرد. اردن نيز اطّلاعات فراريان به اين كشور را در اختيار نيروهاى امنيتى عراق گذاشت. تركيه نيز كمك قابل توجهى به انتفاضه نكرد و مرز خود را فقط براى پذيرش كُردها، آن هم به شكل محدود باز كرد. فقط جمهورى اسلامى ايران بود كه با آغوشى باز مرزهاى غربى خود را براى استقبال از صدها هزار مهاجر عراقى گشود.
5. خيانت برخى گروه‌هاى سياسى
در حالى كه مردم عراق در آتش و خون دست و پا مى‌زدند، برخى گروه‌هاى سياسى به مذاكره با صدام پرداخته و سپس همراه او در كنفرانس مطبوعاتى، با موضوع تعدّد احزاب سياسى سخن گفته و آزادى بيان و انتخابات را نماد بارز آزادى در عراق برشمردند. مردم عراق اين مذاكرات را محكوم كرده و آن را ساختگى دانسته و اظهار داشتند كه اين گفت‌وگوها براى ايجاد شكاف ميان صفوف مردم انجام شده و دولت مى‌خواهد ذهن‌ها را از جنايات خود در سركوب انتفاضه دور كند.
جناياتى كه صدام در روزهاى انتفاضه مرتكب شد، عرق شرم بر پيشانى انسان مى‌نشاند. اعلاميه جهانى حقوق بشر (1984 م) و پيمان تحريم نسل‌كشى (1946 م) و بيانيه حمايت از بيماران و زخميان (1949 م)، همگى زير پا گذاشته شد و نقض گرديد و اساساً اصول انسانى ناديده انگاشته شد.
برخى از موارد نقض حقوق بشر توسط صدام در انتفاضه شعبانيّه: