408
روايت دوازدهم
صفوان جمّال مى‌گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم: آيا شما به زيارت حسين (ع) مى‌رويد؟ فرمود: «آرى، چگونه او را زيارت نكنم، در حالى كه خداوند هر شب جمعه به زيارت او مى‌آيد، آن‌هم به همراه ملائكه و انبياءو اوصياء و محمد (ص) كه افضل انبياست.» صفوان مى‌گويد: به حضرت عرض كردم: پس هر شب جمعه به زيارت حسين (ع) مى‌رويد تا به زيارت پروردگار نائل آييد! فرمود: آرى اى صفوان! 1
زيارت خدا از حسين (ع) كنايه از فرو فرستادن رحمت خاصّ خدا بر حسين (ع) و زائرانش است. 2
روايت سيزدهم
از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: «مدّتى كه زائر در زيارت حسين (ع) است، از عمرش به حساب نمى‌آيد» . 3
در معناى «جزو عمر محسوب نشدن» ، چند احتمال وجود دارد:
1. احتمال دارد مخصوص به اجل‌هايى باشد كه به اذن خدا كمى و زيادى در آن راه دارد، نه اجلى كه حتمى شده؛ چون چه‌بسا زائرى بميرد، پيش از آن‌كه از زيارت برگردد و اين همان اجل محتوم است. 4
2. يا به اين معناست كه نعمت‌هايى كه در مدت زيارت، زائر از آن بهره بُرده، به پايش نوشته نمى‌شود و گناهانى كه در اين مدّت مرتكب شده، در نامه اعمالش ثبت نمى‌شود. پس وقتى از نعمتى حساب كشيده نشود و بر گناهى عقابى نباشد، مثل اين است كه آن مدت، بخشى از عمر انسان نبوده و حساب نشدن از عمر، يك تعبير كنايى است.
3. يا به اين معناست كه به هر مقدارى كه زائر براى زيارت حسين (ع) وقت گذاشته، خداوند بر عمرش مى‌افزايد تا حسين (ع) مديون عمر از دست رفته او نباشد و به تعداد روزهايى كه از خانواده و كسب و كار دور بوده، از عمرش كم نشده باشد.
روايات بسيارى موافق اين احتمال وجود دارد؛ مثل روايتى كه در تهذيب از امام باقر (ع) نقل شده كه فرمود: «اى شيعيان ما! به زيارت حسين (ع) برويد كه زيارتش روزى را زياد مى‌كند و بر عمر مى‌افزايد و اتفاقات بد را دور مى‌كند» .