93داوود از آن ارائه مىدهد، آشكار است كه اثر مذكور فهرست گونهاى در علوم و فنون گوناگون بوده است و اگر در دسترس بود، بسيارى از حقايق دربارۀ تاليفات دانشوران، روشن مىگرديد. شيخ آقا بزرگ تهرانى ذيل معرفى آن از خداوند مىخواهد ملاحظه اين كتاب را رزق و روزى او قرار دهد؛ تا از مندرجاتش استفاده كند. 1
وى بر دعاى سمات حاشيهاى نگاشته كه نسخه خطى آن در كتابخانه مركزى دانشگاه تهران موجود است.
كتاب ديگرش الحواشى على المجدى، در علم انساب است كه سيد حسون براقى، مولف تاريخ كوفه از آن استفاده كرده است؛ چنان كه ابن طاووس در اين اثر از كتاب البيان و التبين فى المناسب آل ابى طالب، تصنيف ابى محمد حسن بن عبدالله طالبى جعفرى بهره برده است.
كتاب الاجازات در زمرۀ تاليفات سيد عبدالكريم است كه مولف رياض العلماء تصور كرده است اين اثر نوشتۀ عموى او، سيد رضى الدين على است؛ در حالى كه به گفتۀ شيخ آقا بزرگ تهرانى، كتاب الاجازات سيد بن طاووس، هويتى غير از كتاب الاجازات فرزند برادرش دارد و نام كامل آن «الاجازات لكشف طرق المفازات فيما يحصى» مىباشد. 2
فرزندان
سيد عبدالكريم شاخهاى از شجرۀ طيبه آل طاووس است كه علاوه بر پيوستگى به خاندان طهارت از لحاظ نسبى، به دليل نبوغ علمى و همت فوق العاده، بر افتخار خاندان خود افزود. فرزندان وى عبارت بودند از:
1.1. سيد رضى الدين ابوالقاسم على؛ او فاضلى جليل و بزرگوار بوده و با عموى خود هم لقب بوده است و اين گونه نامگذارى در ميان طوايف عراق عرب، متداول بوده است. در پشت نسخهاى از كتاب المجدى اجازهاى از سيد عبدالحميد بن فخار موسوى، درج گرديده كه مولف رياض العلماء آن را ديده است. سيد اين اجازه را براى سيد عبدالكريم و فرزندش سيدرضى الدين ابوالقاسم على، مرقوم داشته است.
2.2. ابوالفضل محمد بن غياث الدين؛ سيد عبدالكريم در پشت كتاب الملاحم و الفتن نوشته است: فرزند مبارك قدم، ابوالفضل محمد بعد از طلوع آفتاب روز دوشنبه سلخ