71
مغيره بن شعبه؛ حاكم سفاك كوفه
محمد باقر پورامينى
چكيده
مغيرة بن‌شعبه منسوب به قبيلۀ بنى‌ثقيف، از قبايل بدنام عرب در زمان جاهليت است كه پس از غزوۀ حنين و محاصرۀ طائف به‌ناچار به اسلام گردن نهادند. مغيره در سال پنجم هجرى، زمانى كه به دليل كشتن جمعى از قوم خود و ربودن اموال آنان فرارى بود، اسلام آورد. پيامبر اكرم (ص) او را هامان اين امت مى‌دانست. مغيره كه از زمان پيامبر (ص) به على (ع) بغض مى‌ورزيد، مى‌كوشيد با نزديك شدن به پيامبر (ص) در شمار كاتبان و راويان قرار گيرد. همو در ماجراى سقيفه و حملۀ عمر به خانۀ حضرت فاطمه (عليها السلام) نقش فعال داشت و در جنگ جمل در برابر اميرمؤمنان ايستاد. مغيره همواره در كنار خلفاى سه‌گانه و معاويه بود و امارت بر بصره و كوفه، حاصل اين نزديكى است. او به عيب‌گويى اميرمؤمنان (ع) معروف بود و در جعل و نشر حديث به نفع معاويه و بر ضد على (ع) مى‌كوشيد. اين مقاله بر آن است تا ضمن معرفى مغيرةبن‌شعبه، به خدمات اين منافق صدر اسلام به خليفه دوم و و معاويه و نيز خيانت او به اميرمؤمنان (ع) بپردازد.
واژگان كليدى: مغيرةبن‌شعبه، عمربن‌خطاب، معاويه، بصره، كوفه.