52 ... وَ الإمامُ يُصلّى بِها الظُّهرَ لا يَسعُه الّا ذلك وَمُوَسَّعٌ لَك أنْ تُصلّى بِغَيرها انْ لَم تَقدِر... . ¹

امام نماز ظهر را در منا مى‌خواند و آزاد نيست كه در محل ديگرى بخواند. ولى تو اگر نتوانستى در منا به‌جا آورى، مى‌توانى آن را در محل ديگرى بخوانى.

اين روايت در مقايسه با دو روايت قبلى، دلالت قوى‌ترى بر «وجوب» دارد.

البته در روايات ديگر، كلام حضرات معصومين(عليهم السلام) در اين خصوص، بر استحباب دلالت دارد؛ چرا كه با واژه «ينبغى» بكار رفته است؛ ² چنان‌كه محمد بن مسلم از امام باقر يا امام صادق(عليهماالسلام) نقل مى‌كند كه حضرت فرمود:

لا يَنبغى لِلإمامِ أنْ يُصلّى الظُّهرَ يَومَ التَّرويةِ الّا بِمنى و يَبيتُ بِها الَى طُلوع الشَّمسِ. ³

شايسته نيست كه امام نماز ظهر روز ترويه را در منا نخواند؛ [يعنى شايسته است در منا بخواند] و در همان جا بيتوته كند تا خورشيد طلوع نمايد.

يا جميل‌بن درّاج از امام صادق(ع) نقل كرده است كه حضرت فرمود:

يَنبغى لِلإمامِ أنْ يُصلّى الظُّهرَ مِنْ يَومِ التَّرويةِ بِمنى وَ يَبيتَ بِها وَ يُصبحَ حَتّى تَطلُعَ الشَّمسُ ثُمّ يَخرُج. ⁴

شايسته است كه امام نماز ظهر روز ترويه را در منا به جا آورد و در همان جا بيتوته كند و به صبح برساند تا خورشيد طلوع كند. سپس [به سمت عرفات] خارج شود.

هرچند برخى قول به استحباب را مشهور دانسته و بر پايه آن روايات دال بر وجوب