44راهها، حج متوقف مىگشت و اميرالحاج تعيين نمىشد. 1اختلافهاى مذهبى و درگيرىهاى برآمده از آن، ميان فاطميان و عباسيان، از ديگر عوامل اختلال حج بود. 2 با تسلط آل بويه بر خلافت عباسى (334-447ه .ق) و قدرتگيرى شيعيان، كسانى از علويان، مانند ابواحمد موسوى، پدر شريف رضى، نيز به عنوان اميرالحاج بر سر كار آمدند. 3
در سالهاى 486 - 488ه .ق به سبب درگيرىهايى كه در پى مرگ ملكشاه، ميان فرزندانش رخ داد و نيز اختلافهايى كه ميان حاكمان ديگر مناطق پيش آمد، كسى نتوانست حج به جا آورد. 4
در پى حمله مغول به سرزمينهاى اسلامى كه موج اول آن به سال 616 ه .ق و موج دوم آن از سال 654ه .ق آغاز شد، در سالهاى 633 - 639 ه .ق كاروان حج از سوى خلافت عباسى از عراق اعزام نشد؛ گرچه در اين سالها اميران حج ايوبى، حاكمان مصر و يمن، رهسپار حج شدند. 5
به سال 666 ه .ق نخستينبار پس از حمله مغولان به عراق، حاجيان عراقى توانستند حج بگزارند. در اين سال، محيى الدين بن صاحب بهاء الدين بن حنا، اميرالحاج بود. 6 سپس به سال 667 ه .ق با صدور فرمان امارت حج از سوى اباقا خان مغول، امارت حج رسميت يافت. متن اين فرمان به انشاى عطا ملك جوينى در كتابخانه مركزى به شماره 2449 نگهدارى مىشود.