43ابراهيم بن موسى بن جعفر(عليهماالسلام) به واسطه شورشى كه سازماندهى كرده بود، در موسم حج امارت حج را در اختيار گرفت. 1 وى نخستين شخص از نسل ابوطالب(ع) در اسلام بود كه توانست در اين دوره براى مردم اقامه حج كند. 2
از برخى گزارشها برمىآيد كه منصب اميرالحاجى از محبوبيت و اعتبار خاصى در اين دوران برخوردار بود؛ چنانكه بر سر آن رقابتها و درگيرىهايى پيش مىآمد كه نمونه آن را مىتوان در رقابت ميان منصور عباسى و ابومسلم خراسانى، از دعوتگران عباسى، در امارت حج سال 136ه .ق. مشاهده كرد. 3 گسترش قلمرو حكومت اسلام و تشريفات دامنهدار دربار عباسى، وجاهتى خاص به منصب امارت حج بخشيد.
در اين دوره، اميرالحاج اختياراتى گسترده پيدا كرد؛ از جمله آنكه در عزل و نصب اميران حرمين شريفين دخالت داشت و امارت همه شهرهاى مسير، به امر خليفه، به او تفويض مىشد. 4
امارت حج در سلطه فاطميان و ايوبيان بر حرمين (248-666ه .ق)
پس از ضعف سلطه عباسيان بر قلمرو پهناورشان، به تدريج حكومتهاى محلى كنار آنان تشكيل شدند. اين حكومتها، تلاش مىكردند با تسلط بر حرمين، مشروعيت و جايگاه بهترى را نزد مسلمانان كسب كنند. از اينرو، اميرالحاج تعيين مىكردند.
در اين دوره، گاه بر اثر شورشهايى كه در مكه رخ مىداد و گاه به سبب ناامنى