42«قثم ابن عباس» موجب شد تا به جاى آنان، «شيبة بن عثمان حَجَبى»، از كليدداران كعبه، امارت حج را عهدهدار شود. 1
امارت حج در دوران بنىاميه (40-132ه . ق)
بنىاميه در 92 سال حكومت خود، امارت حج را همچون ديگر مسئوليتهاى اجتماعى و سياسى، بيشتر به خويشاوندان خود كه حدود پنجاه تن بودند، واگذار كردند. تنها در حدود ده سال از نود سال، خلفاى اموى، خود، به عنوان اميرالحاج در حج شركت كردند؛ هرچند در منابع به دليل اين موضوع تصريح نشده است، اما مىتوان دليل آن را كمتوجهى آنان به ابعاد معنوى حج دانست.
در اين دوران مىتوان به وجود چهار اميرالحاج به سال 68ه .ق اشاره كرد كه همزمان در عرفات حضور يافتند. محمد بن حنفيه و يارانش، ابن زبير و طرفدارانش و نجدة بن عامر خارجى همراه ياران خارجى خود و امويان، در آنجا اردو زدند و نخستين گروهى كه به حركت درآمد، گروه ابن حنفيه بود. 2
امارت حج در دوره نخست عباسى (132-247ه .ق)
خلفاى عباسى در حدود 115 سال، امارت حج را به حدود 70 تن از خويشانشان واگذار كردند. 3 البته در اين دوره، برخى علويان نيز به اين مقام دست يافتند. بنا بر گزارشى، در زمانه مأمون به سال 204 - 206ه .ق عبيدالله بن حسن، از تبار عباس بن علىبن ابىطالب(عليهماالسلام)، اميرالحاج شد. پيش از وى، به گزارش مسعودى، در 202ه.ق