234اوراقى را در كربلا پخش كردند كه در آن از مردم خواسته شده بود كه هفده تن از فرماندهان مجاهدان (از جمله سيد ابوالقاسم كاشانى، كه بعدها رهبر نهضت ملّى شدن صنعت نفت ايران شد) را به نيروهاى انگليسى تحويل دهند. همچنين سلاح‌هاى‌شان را تسليم كنند و به زخمى‌ها و فرارى‌ها پناه ندهند.
ثورة العشرين عراق در تابستان 1920 ميلادى با گسترش به مناطق شيعه‌نشين به اوج خود رسيد. مردم عماره هجده ماه مقاومت كردند، امّا اين سدّ سرانجام در هم شكست. پس از شيخ محمّدتقى شيرازى، شيخ الشّريعه اصفهانى رهبرى قيام را به دست گرفت و شورايى با حضور سيّد ابوالحسن اصفهانى و سيد ابوالقاسم كاشانى و شيخ الشّريعه اصفهانى و شيخ احمد، فرزند آخوند خراسانى و ميرزا عبدالحسين فرزند شيخ محمدتقى شيرازى براى رهبرى قيام تشكيل شد.
فصل سوم: 1921 تا 1932م
اعلان استقلال عراق
در بررسى تاريخ ثورة العشرين و ابعاد سياسى آن، كمتر به سال‌هاى پس از 1920 پرداخته مى‌شود و اين سال را سال استقلال سياسى عراق مى‌دانند؛ در حالى كه انقلاب در اين سال تازه جان گرفت و دوازده - سيزده سال پس از اين تاريخ، عراق به استقلال ظاهرى دست يافت. البته در سال 1920 نشانه‌هاى پيروزى آشكار شد. به همين دليل دو راه پيش روى انگليس بود: يكى ادامه دادن به فشارها و ديگرى كوتاه آمدن در برابر خواست مردم؛ هرچند اين كوتاه آمدن، تاكتيكى باشد. انگلستان راه دوم را برگزيد. 1
فيصل اوّل 2با كمك انگليس و در كنفرانس قاهره به حكومت عراق منصوب شد. فيصل، فرزند سوم شريف حسين و از سادات حجازى الاصل بود. وقتى اين خبر به پدرش شريف حسين رسيد گفت: مى‌ترسم مردم عراق با فرزندم فيصل و خانواده‌اش همان كارى را بكنند كه با امام حسين (عليه السلام) و اهل بيتش كردند! برخى از مراجع مانند سيد ابوالحسن اصفهانى و شيخ محمدحسين غروى اصفهانى با نصب فيصل مخالف بودند و او را مُهرۀ انگلستان مى‌دانستند و برخى به شكل مشروط موافق بودند؛ مانند سيد محمّد صدر و شيخ مهدى خالصى كه