62
أطلبوا من الله الرحمه بالرحمه فيهم» ؛ به كارى كه زمانش نرسيده، اقدام نكنيد كه پشيمان مى‌شويد و آرزوهاى دور و دراز نداشته باشيد كه قسى القلب مى‌شويد و به ناتوانان خود رحم كنيد و با ترحم بر آنان، رحمت خداى را بخواهيد.
* «من إستحسن قبيحاً كان شريكاً فيه» ؛ آن‌كه كار زشتى را نيكو جلوه دهد، در گناه آن شريك است.
* «العامل بالظلم و المعين عليه و الراضى شركاء» ؛ ستمكار و يارى كننده ستمكار و كسى كه به ظلم و ستم راضى است، جملگى درگناه آن شريكند.
* «من وَعَظَ أخاه سرّاً فقد زانه و من وعظه علانيهً فقد شانه» ؛ كسى كه برادر مؤمن خود را پنهانى پند دهد، او را آراسته و كسى كه آشكارا وى را نصيحت كند، چهره اجتماعى او را زشت ساخته است.
* «القصد الى الله بالقلوب أبلغ من إثبات الجوارح بالاعمال» ؛ با قلب روان‌تر و سريع‌تر مى‌توان به خدا رسيد تا اعمال و جوارح.
* «من وَثِقَ بالله و توكل على الله نجاه الله من كل سوءٍ و حُرِزَ من كل عدوّ» ؛ هر كه به خدا اعتماد داشته باشد و بر او توكل كند، خدا او را از هر بدى نجات مى‌بخشد و از هر دشمنى حفظ مى‌كند.
* «قال عليه السلام يوم العدل على الظالم أشدّ من يوم الجور على المظلوم» ؛ روز عدالت (قيامت) سخت‌تر است براى ظالم از روزى كه بر مظلوم ستم روا داشته.
* «قال عليه السلام فى جواب رجلٍ قال له أوصنى بوصية جامعة مختصرٍ: صُنّ نفسك عن عارٍ العاجله و نار الآجله» ؛ شخصى از امام تقاضا كرد او را در جمله‌اى كوتاه نصيحتى جامع فرمايد؛ امام فرمودند: خود را (از كارهايى كه موجب) ننگ در دنيا و عذاب در آخرت است حفظ كن. 1